علم و دین
ماکس پلانک: بر سردر معبد علم نوشته اند هر کس ایمان ندارد وارد نشود.
لرد کلوین : اگر نیکو بیاندیشید علم شما را ناچار از آن خواهد کرد که به خدا ایمان داشته باشید.
آلبرت انیشتین: احساس مذهبی بزرگ ترین شاه فنر تحقیقات علمی است.
ماکس پلانک: دین و علم مشترکا بر ضد شرک و الحاد میجنگند و برانگیزندهی آنها همواره خدا بوده و خواهد بود.
جورج هربرت :من نه تنها به خدا ایمان دارم که به او اعتماد و توکل نیز دارم. خداشناسی برای من قضیه فلسفی متروکی نیست . بلکه اندیشهای واقعی و جزئی از حیات و کوشش روزانهی من است.
آلبرت انیشتین: کسی که زندگی خود و جهانیان را بی معنی می انگارد, بدبخت محض نیست اما اهلیت زندگی ندارد. فقط امید قائم بر عقل و ایمان است که نمیگذارد ما او را برای زندگی کاملا ناقابل بدانیم, چه جای امید است که که وی بوسیلهی عقل خود راه صواب را درک کند و یا از سر نو چون طفلان دربارهی حیات بیاندیشد.
پروفسور الویر وندل:هر قدر معلومات بشر زیاد تر میشود شکاف میان علم و مذهب تنگ تر میشود و فهم درست علوم امکان ایمان به خدا را بیشتر میکند.
کارل هایم: شگفتیهای عالم نه تنها اجازهی تاثیر خالق حکیم را میدهد بلکه وجود او را ایجاب میکند.
آسا گری: هیچ مرد خداشناسی نمیتواند قبول کند آنچه را که علم از عالم ماورای طبیعه به عالم طبیعت میآورد مخالفتی با دین و مذهب داشته باشد.
آندرو کورن وی استاد فلسفه: اساس کار دانشمند بر این قرار گرفته که " هیچ ماشینی بدون سازنده نمیتواند باشد".
لوئی پاستور: من خود را در میان عقایدی قرار دادم که اثبات آنها قاطع نیست. طرز نگاه من اینگونه است.
اینها نقل قول هایی هستند از دانشمندان بزرگ جهان که لیست افتخارات و اکتشافات هریک بالغ بر دهها صفحه می شود. "ژان کلوور مونسما" در کتابی با نام" اثبات وجود خدا" به 40 تن از دانشمندان بزرگ دنیا نامه نوشته و از آنها درخواست کرده که به این سوال پاسخ بگویند:" آیا شما خدا را قبول دارید؟ رابطهی علم با دین چگونه است؟" این کتاب به کوشش احمد آرام در سال 1342ترجمه و منتشر شد. کتاب "علم به کجا میرود؟" تالیف ماکس پلانک و با مقدمه انیشتین تلاشی است از این دو دانشمند بزرگ دنیا در اثبات رابطهی علم و دین. وقتی از انیشتین میخواهند که مقدمهای برای کتاب پلانک بنویسد میگوید:" از من خواسته اند با شمعی, خورشیدی را روشن سازم!". تاکید این دانشمندان بزرگ جهان بر دین و مذهب و خدا مهر تاییدی است بر این گفتهی قرآن که"آنان که در علم نظر عمیق و قدمی ثابت دارند با ایمان اند. نسا162)" و یا" اهل دانش گویند که ما به آن چیزی که از جانب خداست ایمان آوردیم(آل عمران 7) در روایات و احادیث ما به کرات از ارزش علم سخن به میان آورده شده. سخنان باارزشی که تشیع صفوی با مهارت هرچه تمامتر با تفسیر آن به "علم حدیث!" معنیاش را مسخ و دگرگون کرده و طوری وانمود میکند که علم در اسلام علم حدیث است و علم چگونگی رفتن به دستشویی! و البته علم ورد و جادو جنبل با مفاتیح الجنان! حال آنکه تاکید بزرگان دین ما بر یادگیری علم به معنای عام بوده و بقول محمد:" بجویید علم را حتی اگر در چین باشد" و پرواضح است که در چین علم حدیث نبوده است! ویا آن حکایت که پیامبر وارد مسجدی شد و دید دو گروه یکی مشغول بحث علمی اند و دیگری عبادت میکنند. بیدرنگ به سمت گروه اول رفت.چگونگی رابطهی علم و دین را در اسلام میتوان از ظهور ابن سینا و فارابی و رازی و... در اوج درخشش تمدن اسلامی فهمید.
نکته آخر اینکه در طول این سالها, هزاران نفر آمده اند و دربارهی چگونگی رابطهی علم و دین تحقیق کرده اند که این رابطه از نظر کیفی و کمی چگونه است؟ این دو چقدر بر روی هم تاثیر میگذارند؟و ... آنوقت جناب آقای دکتر عبدالکریم سروش, روشنفکر دینی عالم و آفاق می آید اول از همه صورت مساله را پاک می کند و می گوید: بله. علم با دین اصلا هیچ رابطه ای ندارد!
آنکس که نداند و نداند که نداند
بگذار ابدالدهر در جهل مرکب بماند که بماند
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد