هنگامی که پیام آور والی
مدینه برای گرفتن بیعت برای
یزید نزد
امام حسین علیه السلام آمده امام متوجه
مرگ معاویه گردید لذا جمعی از یاران و نزدیکان را به طور مسلح همراه خود به قصر آورد تا در صورت وجود خطر مانع از کشتن امام شوند.
امام در برابر در خواست
ولید به بیعت با یزید فرمود شخصی همانند من نباید در خفا و پنهانی بیعت کند، بلکه در ملأ عام و در مسجد باید بیعت کند. ولید پذیرفت، اما
مروان با جملات تهدید آمیزی سعی کرد ولید را بر دستگیری امام تحریک کند. امام نیز با تندی به مروان و در حالی که از اتاق خارج می شد رو به ولید کرد و فرمود: ای امیر! ما اهل بیت نبوت، معدن رسالت، محل نزول ملائکه و جایگاه رحمت هستیم.
خداوند با ما آغاز کرده و به ما خاتمه داده است،( یعنی سرسلسله هدایت پیامبر اکرم است که جد من است،وآخرین وصی پیامبر،
مهدی علیه السلام است که او نیز از ما می باشد ).
یزید مردی فاسق و شرابخوار و قاتل نفوس محترم بوده و کسی است که علناً به فسق می پردازد و شخصی چون من با چون او بیعت نخواهد کرد.
منابع:
- حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص 181
- الفتوح، ج 5، ص 11.
مراجعه شود به:
