از آنجا که ائمه برترین موجودات جهانند و از آب و گل دگرند نحوه ولادت آنان نیز به گونه دیگری غیر از نحوه متعارف در سایر مردم است.
از
امام صادق علیه السلام نقل شده است که وقتی مادران ائمه علیهم السلام به آنان باردار می شوند و ماه نهم (زمان ولادت) فرا می رسد. آواز بلندی (صدای حرکتی) به گوش می رسد و چون شب تولدش فرا می رسد نوری در خانه ظاهر می شود که جز او و پدرش آن را نمی بینند و پس از آنکه روی زمین قرار گرفت می چرخد تا مقابل قبله قرار بگیرد .
آنگاه سه بار عطسه می کند و با انگشت به آسمان اشاره و حمد خدا میکند و ناف بریده و ختنه شده باشد و دندانهای او بر آمده باشد و در مقابلش نوری باشد مانند شمش طلا بدرخشد و تا یک شبانه روز از دو دستش نوری طلایی ساطع است و پیغمبران هم در زمان تولد چنینند و البته اوصیاء آویزه (اشراف اولاد) پیامبرانند .
منابع :
اصول کافی، ج 2، ص 230، روایت 5
مراجعه شود به:
اختصاصات تولد امامان
ویژگی های امامان « ع » در هنگام ولادت
