در توجيه قوانين فاراده مي‌توان چنين گفت:

1. وزن عنصر بخصوصي كه بر روي يك الكترود رسوب مي‌نمايد متناسب با مقدار بارهاي الكتريكي است كه اين عنصر مي‌گيرد.

معني اين گفته در قالب تئوري اتمي آن است كه تعداد اتمهايي كه توسط مقدار معيني الكتريسيته رسوب مي‌كند، مقداري ثابت يا مضربي از آن است. ظاهراً از روي مقدار الكتريسيته مي‌توان، اتمها را شمرد! تعبير ساده آن چنين است كه بسته‌ها يا واحدهايي از الكتريسيته وجود دارند و در حين عمل الكتروليز، يك بسته به سوي ذره فلز يك ظرفيتي و دو بسته به سوي ذره فلز دو ظرفيتي روانه شده و مصرف مي‌شوند. بر اين مبنا، جرج جانسون استوني در سال 1874 به طرح اين مطلب پرداخت كه واحدهاي باردار الكتريكي با اتمها پيوستگي دارند. او در سال 1891 اين واحدهاي الكتريكي را " الكترون " ناميد.

2. وزن مواد مختلفي كه به ازاي مقدار مشخصي الكتريسيته رسوب كرده و يا به صورت گاز خارج شده و يا وزن مقداري از الكترود كه در محلول حل شده، متناسب با جرم مولكولي يا مضرب صحيحي ازجرم مولكولي است.

ظرفيت(تعداد الكترونهاي تعويض شده) / جرم مولكولي = جرم هم ارز

از اين آزمايش نتيجه مي‌شود كه هر اتم مقداري ثابت بار الكتريكي مي‌گيرد. به طوريكه يك اتم يك ظرفيتي، يك بسته و اتم دو ظرفيتي، دو بسته و اتم سه ظرفيتي، سه بسته بار مي‌تواند حمل كند و هرگز جزء كسري از بار الكتريكي مانند 23/1 بسته را به خود نمي‌گيرد. اين بسته الكتريكي صرف نظر از ماهيت آن براي تمام اتمها يكسان است. اين مطلب مي‌رساند كه الكتريسيته از بسته‌ها يا ذرات كوچكي تشكيل يافته كه آنها را الكترون مي‌گوييم و چون تمام اتمها بار الكتريكي حمل مي‌كنند، پس لازم مي‌آيد كه تمام اتمها شامل اين الكترونها باشند.

البته فاراده بنيانگذار قوانين الكتروليز نتوانست نتيجه كاملي از تحقيقات خود بگيرد و فقط در جمله بخصوصي ارتباط پيوند شيميايي و بار الكتريكي را خاطر نشان ساخت. ‹‹ بالاخره قانع شدم كه نيروي جاذبه يا تمايل شيميايي معمولي همان نيرويي است كه به صورت الكتريكي سبب تجزيه يك ماده مي‌شود و يا باعث رسوب يك عنصر در كاتد مي‌گردد ››

با مطالعه قابليت هدايت الكتريكي گازها در فشار كم، دلايل تجربي جهت وجود الكترون بدست آمد.