محمد بن
واثق معروف به المهتدی بالله، چهاردهمین خلیفه عباسی است که از سال 255 تا 256 هجری قمری یعنی حدود یازده ماه خلافت کرد. خلافت او همزمان با وفات
امام حسن عسگری و آغاز امامت
حضرت ولی عصر می باشد.
در زمان او غائله صاحب انزج صورت گرفت که در آن غلامان زنج به رهبری علی بن محمّد بن عبدالرحمان علیه دستگاه خلافت شورش کردند. المهتدی سرانجام بدست ترکان کشته شد و
معتمد جانشین او گردید.
منبع:
لغت نامه دهخدا
مهتدی خلیفه عباسی «255 - 256 ق / 869 - 870 م»
با قتل المعتز بالله به دست ترکان، ابو عبدالله محمد پسر واثق که لقب المهتدی بالله داشت به جای او خلیفه شد. وی مردی دیندار و پرهیزکار بود، که از همان آغاز خلافت به جلوگیری از فساد و سفارش در امر به معروف و نهی از منکر پرداخت.
بنا به گفته مسعودی او در میان
خلفای عباسی، همانند
عمر بن عبدالعزیز در بنی امیه بود.
گویند؛ بنایی ساخت که هر روز خود بر ایوان آن مینشست و به درخواست ها و گلایههای مردم رسیدگی میکرد، بر علیه بیدادگری ها بر میخاست، در رفتار و کردار با مردم بسیار فروتن بود و ظروف طلا و نقره را به سود
بیت المال به فروش میرساند.
مهتدی به کمک غلامان بربر و مردم، بر آن بود که دست ترکان را از دربار کوتاه کند، کاری که پیشینیان او جرأت آن را نداشتند، اما هنگام اجرای این سیاست، بربرها گریختند و مردم نیز او را یاری نکردند و پیش از آن که خلیفه فرصتی دیگر برای این کار به دست آورد به دست غلامان ترک به قتل رسید.
