1- اولین ندای آزادیخواهی در محرم سال 1323 هجری قمری از کرمان به وسیله چند تن از روحانیون آن شهر بلند شد.
2- حاکم کرمان شاهزاده رکن الدوله به آزار آزادیخواهان برخاست و طی شورش و بلوار چند تن کشته شدند.
3- محمدعلی میرزا فرزند شاه که نایب السلطنه بود ، حکمران کرمان را به تهران خواست و ظفرالسلطنه را به آن شهر فرستاد و او با شدت و خشونت به فرونشاندن آتش شورش پرداخت.
4- همین که خبر نهضت کرمان به تهران رسید، انجمن های ملیون که چندی بود به ریاست دو تن از علمای مشروطه خواه تهران سید عبدالله بهبهانی و سیدمحمد طباطبائی تشکیل می شد. تصمیم گرفتند از شاه عزل ظفرالسلطنه را از حکومت کرمان بخواهند و عریضه ای در آن باب به شاه نوشتند.
5- عین الدوله عریضه را توقیف کرد و درصدد جلوگیری از مقاصد ملیون برآمد و چند تن از آنان از جمله حاجی شیخ هادی نجم آبادی را دستگیر و زندانی نمود.
6- آزادیخواهان به هیجان آمدند و گروه روحانیون که آن زمان کانون توجه و اجتماع مردم بودند، جمع شدند.
7- مرعاظ زبردست از قبیل ملک المتکلمین و سید جمال الدین واعظ اصفهانی و امثال آنها بالای منبرها و در مساجد و محافل، اعمال عین الدوله را مورد انتقاد شدید قرار دادند.
8- در این زمان اجتماعی از مردم و طبقات مختلف تهران در مسجد شاه تشکیل گردید و خطابه هایی در باب آزادی و حکومت مشروطه پارلمانی از طرف علما خوانده شد.
9- سربازان عین الدوله مسجد را محاصره کردند، جمعیت را به زور سر نیزه متفرق کردند.
10- علما و روحانیون به حالت اعتراض به حرم حضرت عبدالعظیم مهاجرت کردند.
11- امیر بهادر، وزیر دربار از جانب عین الدوله خواست با خدعه و نیرنگ و تهدید پناهندگان را از حضرت عبدالعظیم به تهران بازگرداند و علما پذیرفتند، ولی مهاجرین به نیات پلید عین الدوله و امیر بهادر پی بردند و از بازگشت به تهران منصرف شدند.
|
|
|
|
