عدّه ای از اصحاب
حضرت امام باقر علیه السلام چنین نقل می‌کنند:
روزی قبل از قبل از ورود به اتاق امام، شنیدیم شخصی به زبان سریانی با صدایی بسیار نیکو، جملاتی می‌گوید و می گرید، صدای او به قدری زیبا بود و گریه اش به اندازه ای در دل اثر داشت که عده ای از ما نیز به گریه افتادند؛ با اینکه معنای آن کلمات را که عربی نبود، نمی فهمیدیم. گمان کردیم عده ای از اهل کتاب یهود و نصاری نزد امام هستند. بالاخره سکوت شد و ما داخل شدیم ولی هیچکس را نزد امام ندیدیم.»
گفتیم:«صدای بسیار حزن‌آلودی را به زبان سریانی می‌شنیدیم!»
حضرت باقر علیه السلام فرمود:« من به یاد مناجات یکی از پیامبران به نام « الیا » افتاده بودم، آن را می‌خواندم و می‌گریستم.»
منابع:
بحارالانوار، ج 46، ص 254، ح 50.
مراجعه شود به:
عبادت امام باقر علیه السلام
