مغیث الدین ابوالفوارس محمد اول
«حک 551-537 ق / 1156 -1142 م»
مغیث الدین ابوالفوارس محمد اول، پسر ارسلانشاه اول بود که پس از پدر بر تخت فرمانروایی کرمان نشست. مغیث الدین از همان آغاز، برخی از برادران و برادر زادگان را میل بر چشم کشید و برخی دیگر را مقتول و یا محبوس کرد.
مردی « خونریز بود و گویند روزی که کسی را نکشتی، به شکار شدی و گور و آهو زدی و خون ایشان ریختی ....». اما
زاهد عمانی که در خدمت او بود و مغیث الدین او را تعظیم بسیار میکرد و بابا میخواند ، میگوید:
«یک روز با ملک در سرای او میگشتیم، به موضعی رسیدیم که چند یک خروار کاغذ همه رقعه بر هم ریخته بود. پرسیدیم که این کاغذها چیست؟ ملک گفت فتوای ائمه شرع. هرگز هیچ کس را نکشتن الاّ که ائمه فتوا دادند که او کشتنی است.
( البته این نوشته به تفسیر احتیاج دارد )
با این همه او به ترویج دانش رغبتی داشت و کتابخانهای در شهر بردسیر ساخت و000 /5 کتاب در آن جا وقف کرد و مدارس و رباطها و مساجدی در بردسیر،
بم و
جیرفت بنیاد نهاد.
