ماهی قرمز ( کاراسیوس آراتیس) که آن را ماهی طلایی نیز می گویند از جمله نخستین ماهیهایی هستند که توسط انسان در منزل نگهداری شدند و هم اکنون نیز از معمول ترین ماهیهای
آکواریومی به شمار می آیند.
ماهی های قرمز بعنوان عضو کوچک خانواده ماهی کپور، بومی شرق آسیا هستند که برای نخستین بار اواخر قرن هفدهم به
اروپا وارد شدند.
بخشی از شهرت ماهی قرمز به مقاومت این گونه بر می گردد. این ماهی، ماهی آبهای سرد است و قادر است در اکواریوم بدون گرمایش یا در یک
استخر ماهی در فضای باز به حیات خود ادامه دهد.
این ماهی حتی قادر است برای مدت کوتاهی در یک استخر پوشیده از یخ نیز زنده بماند.
جفت گیری انتخابی به تولید ماهیهایی در رنگ های مختلف منجر شده است که بعضی از آنها از رنگ طلایی ماهیهای اولیه بسیار فاصله دارند. شکل بدن و ترکیب
باله و چشم آنها نیز متفاوت است.
چنین گونه های متفاوتی از ماهی طلائی باید در اکواریوم نگهداری شوند چرا که مقاومت آنها از انواعی که به گونه های وحشی اولیه نزدیکترند بسیار کمتر است.
وقتی که آنها از محیط طبیعی خود انتقال داده میشوند، اصلاح نژاد و ایجاد گونه های جدید اغلب نتایج ناخوشایندی برای
اکوسیستم محلی ایجاد می کند.
اگر چه ماهی قرمز به صورت سنتی در ظروف کوچک نمایش گذاشته می شوند یک ماهی قرمز سالم نیازمند حداقل ده
گالن آب برای یک زندگی کامل است و همینطور
به ازای هر ماهی اضافه پنج گالن آب دیگر نیاز است.
استفاده دیگر از این ماهی ها همانند سایر
ماهی های کپور، کاهش جمعیت پشه ها با اضافه کردن آنها به دریاچه ها است.