ماهواره های هواشناسی

ماهواره های هوا شناسی میتیور روسیه در مدار قطبی و ماهواره متوست در مدار زمین ساکن قرار دارند.

این تصویر ماهواره ای، طوفانهایی را بر فرازساحل عاج در غرب آفریقا نشان می دهد.

ماهواره های دارای مدار زمین مرکز در ارتفاع 36 هزار کیلومتری (22400 مایلی) استوای زمین پرواز می کنند در این ارتفاع زیاد ماهواره همزمان با چرخش زمین بدور آن می گردد بنابراین ماهواره همیشه در نقطه ثابتی از استوای زمین باقی می ماند ارتفاع مدار قطبی بسیار پایین تر است و از 600 کیلومتر تا 1600 کیلومتر متغیر می باشد.

ماهواره های هواشناسی بر دو نوعند آنهایی که در مدار زمین ساکن قرار دارند مرتبا" یک سوم زمین را زیر نظر دارند آنهایی که در مدار قطبی مستقرند می توانند هر 12 ساعت یکبار کل سطح زمین را پوشش دهند ماهواره های هواشناسی دمای هوا و زمین را اندازه می گیرند سرعت باد و حرکات ابرهای را ثبت می کنند و مناطق بارانخیز را معین می نمایند این اطلاعات به هواشناسان امکان می دهند که وضعیت آب و هوا را پیش بینی کنند.

منبع:

• DK multi media

ماهواره‌های آب و هوائی اولین بار توسط آمریکائی‌ها و در سال 1960 برای مشاهده و دریافت اطلاعات واقعی آب و هوائی به آسمان پرتاب گردیدند. در آگوست همین سال، نخستین تصویر زمین از فضا در روزنامه ملی ژئوگرافیک (Geographic) منتشر گردید. از این تاریخ به بعد، ماهواره‌های بیشتری به فضا پرتاب شدند.


همانطور که زمین و دیگر سیاره‌ها در مدار خاص خود به دور خورشید می‌گردند، ماهواره‌های مصنوعی نیز در مدارهای خاصی در حال چرخش‌اند. انتخاب این مدارها برای ماهواره‌ها به منظور و هدفی که ماهواره به آن منظور به فضا پرتاب شده است بستگی دارد. می‌توان مداری را انتخاب نمود که در مسیر قطب شمال و جنوب قرار می‌گیرد و یا مداری که حول خط استوا می‌باشد و یا هر مداری ما بین این دو حالت. همچنین در انتخاب مدار ماهواره عامل ارتفاع نیز می‌تواند درنظر گرفته شود مثلا ارتفاعات هزاران مایلی بالای زمین و یا ارتفاعات صدها مایلی.



دو نوع اصلی ماهواره‌های آب و هوائی وجود دارد :

• ثابت زمین (Geostationary)
• مدار قطبی (Polar Orbiting)

ماهواره های Geostationary برای هشدارهای کوتاه مدت و ماهواره‌های Polar Orbiting برای پیش بینی‌های بلند مدت تر بکار می‌روند. هر دو نوع ماهواره‌ها برای دیده بانی‌ کامل آب و هوائی جهان لازم هستند.

منبع:
کمیته