دید کلی
ماهوارههای رادیو آماتوری اسکار
OSCAR Orbiting Satellte Carrying Amateur Radio اوایل سال 1961 اولین ماهوارههای فاز یک رادیو آماتور که به فضا فرستاده شد شامل ماهوراههای اسکار 1 و 2 بود. این ماهوارهها که دارای فرستنده تله متری خیلی ساده روی فرکانس 2 متر (144 مگاهرتز) با قدرت کم (140 میلی وات) بود بوسیله چند آماتور طراحی و ساخته شده بود، فقط به مدت چند هفته کار کرد و حرارت داخلی ماهواره را به صورت مورس (HIHI) به زمین مخابره میکرد که آماتورها با محاسبه سرعت این علائم مورس به حرارت داخلی ماهواره پی میبردند.
ماهواره اسکار 2
ماهواره اسکار 2 اولین ماهواره رله بود که موج فضائی آن روی باند دو متر (144 مگاهرتز) و موج زمینی روی باند 70 سانتیمتر (430 مگاهرتز) کار میکرد.
ماهواره اسکار 5
این ماهواره بوسیله آماتورهای دانشگاه ملبورن استرالیا ساخته شد و در سال 1970 به فضا پرتاب شد. این ماهواره اولین ماهواره قابل کنترل از زمین بود و در ضمن اولین ماهوارهای بود که جهت جلوگیری از چرخش آن در فضا با نصب سیم پیچی مغناطیسی در روی آنتن دو متر و ده متر در جهت
میدان مغناطیسی زمین ثابت نگهداشته میشد.
ماهوارههای اسکار فاز دو
ماهوارههای اسکار 6-7-8 فاز دو II این سری از ماهوارهها بود، از صفحات
باتری خورشیدی جهت شارژ
باتری استفاده میکردند برای چندین سال کار کرد طراحی شده و دارای چندین
ترانسپوندر بودند. بوسیله انجمن رادیو آماتوری ماهوارهای بنام AMSAT با همکاری آماتوری کشورهای آلمان ، استرالیا ، ژاپن آمریکا و انگلستان ساخته و به فضا پرتاب شد. چندین تجربه از ماهوارههای فاز دو بدست آمد: یکی ارتباط دو ماهوراه در فضا دیگری انتقال اطلاعات پزشکی از یک نقطه به نقطه دیگر و نهایتا با استفاده اثر داپلر DOPPLER محل فرستنده فرد نیازمند به کمک را جهت نجات او پیدا کنند. این ماهوارههای مجهز به سیستم CODESTORE بودند که پیغامهای تله تایپ RTTY و مورس را ضبط کرده و ایستگاهای زمینی میتوانستند این اطلاعات را در موقعی که ماهواره در دید بود با فرستادن فرمانهای مخصوص از ماهواره دریافت کنند و این فرمانها بنام پروتکل PACSAT که امروزه در اکثر ماهوارهها نرم افزار آن نصب شده استفاده میکردند. ماهواره اسکار بنام (UOSAT (UO-9 اولین ماهوارهای بود که یک کامپیوتر کار کنترل ماهواره را کنترل میکرد، بنام IHU این کامپیوتر در مواقعی که نور خورشید به صفحات باتری آن نمیرسید برای صرفه جوئی برق باتریها بعضی از قسمتهای ماهواره را قطع میکرد.
ماهوارههای اسکار فاز سه
اولین ماهواره از نوع فاز 3 III در اوایل سال 1970 به فضا پرتاب شد. این ماهوارهها با استفاده از مدار بیضی شکل بنام MONLNIYA که ماهواره با زاویهای در حدود 50 درجه با خط استوا که از ابتکارات روسها (شوروی سابق) بود قرار میگیرند. با این مدار ماهواره مدت زیادی (حدود چندین ساعت) در دید ایستگاه زمین قرار میگرفت و آماتورها میتوانستند مدت زیادی از طریق این ماهوارهها با همدیگر صحبت کنند. ماهواره فاز 3 III از نوع A در موقع پرتاب به فضا در اثر انفجار
موشک از بین رفت.
ماهواره فاز 3 III از نوع C , B شامل ماهوارههای اشکار 10 تا 13 که در ضمن شامل ترانسپاندر دیجیتالی بود بنام 1- RUDAK. ماهوارههای فاز 3 III از نوع D یا فرستنده های پر قدرت و حساسیت گیرنده زیاد و آنتن های قوی که همیشه در جهت زمین قرار می گیرند باعث می شوند فرستنده های زمین با قدرت کم و
آنتنهای ساده با ماهوارهها ارتباط برقرار کنند. ماهوارههای فاز 3 از نوع D در تمام باندهای آماتوری از فرکانس 21 مگاهرتز کار میکردند تا تمام آماتورهای جهان بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. ماهوارههای فاز 3 نوع D تا کنون شامل 22 ماهواره است و آخرین آن ماهوراه اسکار 36 (UO-36) است که مراحل آزمایش آن تمام نشده است. تعداد 12 ماهواره هم اکنون در مدار زمین در حال گردش و در حال کار است.
سایر ماهوارههای رادیو آماتوری اسکار
بجز این ماهوارههای اسکار آماتورهای شوروی تا کنون 18 ماهواره RADIO SPUTNIK از نوع ماهوارههای فاز 2 ساخته و به فضا پرتاب کردهاند که دو ماهواره از آنها با همکاری AMSAT بود و اکنون ماهواره RS-15 در حال کار میباشد. آماتورهای کشور مکزیک بدون همکاری AMSAT دو ماهواره بنام Techsat به فضا پرتاب کردهاند. آماتورهای کشور ایتالیا تا کنون ماهواره 36 (OSCAR (IO-26 و آماتورهای کشور مکزیک ماهواره بنام Kitsat یا KO-23 به فضا پرتاب کردهاند. آماتورهای کشور آفریقای جنوبی یک ماهوراه بنام SunSat ساخته و به فضا پرتاب شده است. رادیو آماتورهای کشور ژاپن که از همه در این مورد فعالتر هستند. چندین ماهواره فاز یک و فاز دو به فضا فرستادهاند. اکنون دو ماهواره ژاپن که با موشک ژاپن به فضا فرستاده شده بنام FO-20 و FO-29 که دومی در سال 1996 به فضا پرتاب شد.
رادیو آماتورها بجز این ماهوارهها یک ایستگاه کامل رله رادیویی شامل SSTV,RTTY در
ایستگاه فضایی میر MIR بوسیله آماتورهای فضانورد کشور شوروی و کشور آمریکا به نام SAFEX نصب کردهاند که با تخلیه
سفینه فضایی اکنون خاموش است. همچنین در اکثر پروازهای شاتل رادیو آماتورها با نصب دستگاه SAREX برای رله ارتباطات رادیو آماتوری آموزش محصلین و فرستادن تصاویر از فضا استفاده میشود. رادیو آماتور مشغول ساختن یک نوع ایستگاه پیشرفته SAREX برای نصب در سفینه فضایی بین المللی ISS به نام پروژه AISS هستند که فاز اول این پروژه در اولین پرواز به
سفینه فضایی بین المللی که شامل یک دستگاه رله رادیویی است نصب خواهد شد. تمام وسائل امروزه زندگی ما از قبیل
رادیو ،
تلویزیون ،
کامپیوتر و
تلفن حاصل فعالیت و کار تحقیقاتی رادیو آماتورها میباشد. رادیو آماتورها امیدوار هستند که در آینده ماهواره ثابت خودشان را در فضا داشته باشند.
مباحث مرتبط با عنوان