لشکرکشی به هند - نبرد بهاطیه
«394 ق / 1004 م»
محمود غزنوی پس از یکسره کردن کار خلف بن احمد، به منظور دستیابی به غنایم
هند، عازم شهر بهاطیه شد که از شهرهای قدرتمند
هند بود. محمود پس از گرد آوری سپاه از
سیحون گذشت و راه مولتان را در پیش گرفت. چون به نزدیکی بهاطیه رسید، از استواری باروهای شهر، بسیار شگفت زده شد تا آن جا که برای جلوگیری از تلفات بی مورد، تصمیم گرفت تا به غزنین باز گردد، اما خیلی زود شک و تردید را از خود دور کرد و با تصمیمی راسخ مصمم به فتح شهر شد.
پیروزی محمود در جنگ با پادشاه بهاطیه
گفتنی است که پادشاه بهاطیه - مجهپرا / مجهرا - در تمامی کرانههای
هندوستان، به داشتن سپاهی عظیم و اقتدار نظامی مشهور بود به همین دلیل کسی گمان نمیبرد که محمود بتواند او را شکست دهد.
با این وصف چون مجهپرا از رسیدن سپاه محمود آگاه شد، دستور به دفاع و پایداری در برابر سپاه محمود را داد. جنگ سختی میان دو سپاه در گرفت که لشکر مجهپرا، دلاورانه از شهر خود دفاع کردند، اما عاقبت محمود
پیروز شد و مجهپرا با عدهای از سپاهیانش به کوههای نزدیک بهاطیه گریختند. اما محمود کار را بر وی سخت گرفت به طوری که عدهای از سپاهیان کار آزموده خود را در تعقیب مجهپرا فرستاد.
تا این که گروه اعزامی عاقبت با سختیهای فراوان خود را به مجهپرا رساندند و او را محاصره کردند. مجهپرا که از هر سو خود را در مقابل دشمنی یافت، برای آن که به دست لشکریان محمود نیفتد با خنجر خودکشی کرد.
به غنیمت گرفتن یکصد و بیست فیل جنگی
به این ترتیب سلطان محمود با این پیروزی بر گنجینه و خزانه شهر دست یافت و غنایم گرانبها و فراوانی به دست آورد مضاف بر این که به غارت و چپاول شهر نیز پرداخت.
همچنین یک صد و بیست فیل جنگی به غنیمت گرفت و حاکمانی از سوی خود بر آن نواحی برگماشت. به علاوه بت خانههای هندوان را ویران کرد و به آتش کشید و به جای آنها
مسجد و منبر بر پا نمود.
سرانجام وی پس از چندی اقامت در بهاطیه عازم غزنین شد، اما به سبب سختیهای راه، تعداد زیادی از سپاهیانش تلف شدند به طوری که آسیب فراوانی بر آنها وارد آمد.