فرات نهر بسیار معروفی در مغرب
کشور عراق است. سرچشمه فرات نزدیک رود ارس در سرزمین ارمنستان است، در نزدیکی
خلیج فارس به رودخانه دجله می پیوندد و از آن پس «شط العرب» نامیده می شود. طول فرات حدود 2900 کیلومتر است. آب فرات در جهان اسلام از اهمّیّت خاصّی برخوردار است و روایات فراوانی در فضیلت و خواصّ آن به ما رسیده که به بعضی از آنها اشاره می‌شود:
1-
امام باقر «علیه السلام» از مردی از اهل
کوفه سؤال کرد که:«آیا در فرات غسل می کنی؟»
آن مرد گفت:«نه.»
امام فرمود:«پس از خیر محرومی.»
2-
امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:«فرات سرور آب‌های دنیا و آخرت است و آب دو ناودان از ناودان‌های بهشت در آن جاری است.»
3-
امام سجاد علیه السلام فرمود:«هر شب
فرشتهای از آسمان پایین می‌آید و سه مثقال مشک از مشک‌های بهشتی در فرات می‌ریزد. هیچ نهری در شرق و غرب عالم نیست که از فرات پر برکت‌تر باشد.»
4-
امام صادق علیه السلام» فرمود:«اگر مردم می‌دانستند که فرات چه برکتی دارد، در کنارش خیمه می‌زدند. اگر گناهکاران آن را نمی‌آلودند، آب فرات شفابخش هر بیماری بود. من گمان نمی کنم کودکی را به آب فرات کام بردارند، مگر اینکه ما
اهل بیت را دوست بدارد. اگر بین من و فرات فاصله زیادی نبود، از آن برای شفا آب برمی‌داشتم.»
در روایات زیادی وارد است که «کام نوزادان خود را با آب فرات بردارید.»
در روایات متعددی هم فرات جزو مهریه
حضرت زهرا علیها سلام ذکر شده است.
شعر معروف « آب مهریه زهرا و تو لب تشنه دهی جان!» یک واقعیت تاریخی است و عمق ظلم
یزید و یزیدیان را بهتر می رساند که
حضرت امام حسین علیه السلام و یاران و فرزندانش را از این آب منع کردند.
منابع:
فرهنگ معین، ج 6
بحارالانوار، ج 100، باب 1 و 11، ص 226 تا 235.
