جهت شناسایی و مطالعه چین ها، بررسی و شناخت عناصر آن ضروری است. مهمترین مشخصه یک چین شامل موارد زیر است:
1-لولای (Hinge Line) چین: محل حداکثر خمیدگی در چین را اعم از تاقدیس (Anticline) یا ناودیس (Syncline)، لولای چین می نامند.
2-سطح محوری (Axial Surface) چین: سطح محوری در چین سطحی فرضی است که از تمام طبقات چین گذشته و حتی المقدور ان را به دو بخش قرینه تقسیم نماید.
3-پهلوی چین (Limb of Fold or Flank): هر یک از بخشهای طرفین سطح محوری چین را پهلو یا یال چین گویند.
4-محور چین: محل تقاطع سطح محوری با سطح افق، محور چین را به وجود می آورد.
5-اثر محوری (Axial trace) چین : فصل مشترک سطح محوری چین با یک سطح قائم یا افقی را اثر محوری چین نامند.
6-خط الراس ( Crest Line) : خط الراس یا ستیغ، خط فرضی است که بالاترین نقاط چین را به یکدیگر وصل می کند.
7-خط القعر (Trough Line): خط القعر در یک چین، خط فرضی است که پایین ترین نقاط چین را به یکدیگر متصل می نماید.
8-قله (Apex) : بالاترین نقطه یک چین را
قله گویند.
9-زاویه میل (Plunge) چین : زاویه شیب
لولای چین را زاویه میل آن چین می نامند.
10-نوک چین (Nose Fold) : بخشی از یک طبقه که حداکثر اغناء را پیدا نموده است، نوک چین نامند.
11-انتهای چین (Pericline): انتهای چین ناحیه ای است که در آن، چین در جهت محوری به اتمام می رسد.
12-طول موج (Wave Length) چین :فاصله بین دو قله متوالی دو
تاقدیس یا دو
ناودیس به نام طول
موج چین معروف است.
13-دامنه (Amplitude) چین: نصف فاصله
عمودی بین خط الراس چین و خط القعر مجاور آن را دامنه چین نامند.