عمار فرزند ولید بن عقبه از طایفه‌ی
بنی امیه بود و همانند پدرش و دیگر بزرگان بنی‌امیه از دشمنان سرسخت اهل بیت رسول خدا به شمار می‌رفت. پدرش حاکم شراب‌خوار
کوفه بود و در زمان
عثمان به دست
حضرت علی علیه السلام حدّ خورده بود. در سال 60 هجری، هنگامی که
مسلم بن عقیل وارد کوفه شد و شیعیان کوفه دور او را گرفتند، عماره یکی از کسانی بود که خبر برپایی جلسات مسلم را به گوش
یزید رساند؛ از
نعمان بن بشیر -که مردی صلح جو و آرامش طلب بود- گلایه کرد و با اشاره به ناتوانی او در مهار مسلم، از یزید خواست که شخص دیگری را برای حکومت کوفه بفرستد تا بتواند مسلم را سرکوب کند.
چند نفر دیگر هم چنین نامه هایی نوشتند و سرانجام یزید، نعمان را عزل کرد و
عبیدالله بن زیاد را به امارت کوفه گماشت.
منابع :
اسدالغابه، ج 5، ص 451؛
الکامل، ج 2، ص 525؛
