عمادالدین قرا ارسلان قاورد
« 446-442 ق / 1074- 1050 م»
قرا ارسلان قاورد بن جغری بیگ، برادر
الب ارسلان سلجوقی، در 442 ق / 1050 م به کرمان رفت و بهرام بن لشکرستان را که از سوی ابو کالیجار بویهای بر آن جا امارت داشت به محاصره گرفت.
بهرام از ابوکالیجار که در شیراز بود، یاری خواست، اما پیش از رسیدن او، میان بهرام و قاورد صلح برقرار شد و بهرام شهر را به او تسلیم کرد و کس فرستاد تا ابوکالیجار را در راه زهر خوراندند و به قتل رساندند.
ملک کرمان بدین گونه تسلیم قاورد شد و او در بردسیر، دارالملک آن ایام، مُقام کرد. قرا ارسلان در 455 ق / 1063 م،
فارس را از فضل بن حسن معروف به
فضلویه گرفت.
در 459 ق / 1067 م بر برادر خود
الب ارسلان سلجوقی شورید؛ و گفتهاند که چون بیاجازه سلطان شیراز را گرفت، الب ارسلان از این اقدام به خشم آمد و بر کرمان تاخت و قراولان سپاه قاورد را شکست داد.
قاورد به
جیرفت گریخت و نمایندهای برای شفاعت نزد سلطان فرستاد. سلطان او را بخشید و به حکومتش بازگرداند و اقطاعات و اموال بسیار به دخترانش داد.
قاورد پس از آن به
عمان تاخت و بر آن دیار یره شد و شخصی به نیابت خود در آن جا گمارد. پس از مرگ الب ارسلان «465 ق / 1073 م» چون خود را سزاوار فرمانروایی میدانست بر ملکشاه جوان تاخت.
در کرج دو سپاه مقابل هم قرار گرفتند و قاورد شکست خورده، گرفتار شد و به فرمان نظام الملک یا
ملکشاه کشته شد و چشمان دو پسرش سلطان شاه و
ایرانشاه یا
تورانشاه را میل کشیدند.
گفتهاند که ملکشاه پس از آن حکومت کرمان را به پسران قاورد داد و خلعت فرستاد. مورخان، فرمانروایی قاورد را ستوده و خوشدلی کرمانیان را از او و دادگستریش را یاد کردهاند و به آثار عمرانی او در کرمان و سیستان نیز اشارت شده است .
