حضرت صادق علیه السلام می فرماید: هرگز هیچ انسان با ایمانی نمی میرد، مگر رسول خدا صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام را می بیند. آن دو بر انسان مؤمن وارد می شوند، رسول خدا صلی الله علیه و آله در کنار سرش و علی علیه السلام در کنار پاهایش می نشینند، آن گاه رسول خدا صلی الله علیه و آله بر مؤمن روی می آورد و می گوید: ای دوست خدا، بر تو مژده باد من رسول خدایم، من برای تو از آن چه را که از دنیا رها کردی بهترم.

آن گاه رسول خدا بر می خیزد و علی علیه السلام بر می خیزد و بر مؤمن روی می آورد و می فرماید: ای ولّی خدا بر تو مژده باد، من علی بن ابیطالب هستم که او را دوست می داشتی، اکنون به تو سود می رسانم.

آن گاه امام صادق علیه السلام فرمود: این ماجرا و صحنه در قرآن آمده است در این آیه (الذین امنوا و کانوالیقون لهم البشری فی الحیاة الدنیا و فی الآخره لا تبدیل کلمات الله ذلک هوالفوز العظیم)؛ (سوره یونس آیه های 63 و 64)؛ (اولیاء الهی آنانی هستند که اهل ایمان و خدا ترسند. برای آنها پیوسته در زندگانی دنیا بشارت است و نیز در آخرت بهره مند از بشارت های خداوند هستند. و برای سخنان خدا تعبیری نیست و این رستگاری بزرگ است).

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 237، حدیث 23 ----------- فروغ کافی

مراجعه شود به:

• علی علیه السلام در قرآن