ابوسعید خدری می گوید:
با عده ای از اصحاب در حضور
رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که مردی از راه رسید و گفت: ای رسول خدا توضیح بده که منظور از عالین در این آیه چه کسانی هستند:
«
استکبرت ام کنت من العالین.»
(خداوند به
ابلیس فرمود: چرا بر آدم سجده نکردی؟ تکبر کردی یا از عالین (برترین ها) بودی؟)
رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:« دو هزار سال پیش از آنکه خداوند
آدم را بیافریند، من و
علی و
فاطمه و
حسن و
حسین در سراپرده عرش، او را تسبیح می‌کردیم و فرشتگان نیز به دلیل تسبیح ما خداوند را تسبیح می کردند.
زمانی که خداوند آدم را آفرید، فرشتگان را امر کرد که برای او سجده کنند ولی به ما فرمان سجده نداد. همه فرشتگان سجده کردند جز ابلیس که خودداری کرد و سجده نکرد. در این هنگام خداوند متعال به او فرمود:« استکبرت ام کنت من العالین » (تکبر کردی یا از عالین (برترین ها) بودی؟) یعنی از پنج نفری که نام‌هایشان در سراپرده عرش نوشته شده است.»
آن گاه رسول خدا صلی الله علیه و آله افزود:« ما در خدا هستیم که تنها از آن می توان به خدا رسید. هدایت شدگان با ما هدایت می یابند؛ هر کس ما را دوست بدارد، خداوند او را دوست می دارد و در بهشت جایش می‌دهد و هر کس ما را دشمن بدارد خداوند او را دشمن می دارد و در دوزخ می‌افکند؛ و فقط کسانی که نسلشان پاک است، دوستدار مایند.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 39، ص306، حدیث120
مراجعه شود به:
