چند روایت در بارهی گستردگی علم امام باقر علیه السلام:
1-
حبابه والبیه می گوید:« مردی را در فاصله در ِ
کعبه و
حجرالاسود دیدم که بر بلندی نشسته و دست به دعا برداشته بود. پس از مدتی مردم او را شناختند، برای سؤال به سوی او هجوم آوردند و از مشکلات خود از هر دری پرسیدند. و او از مسجدالحرام خارج نشد مگر وقتی پاسخ هزار مسأله را داد. وقتی که خواست حرکت کند، ندا کنندهای فریاد زد:« آگاه باشید که او همان نور درخشان و نسیم خوشبو و حق پویاست. او محمد بن علی الباقر، پرچم علم و گویندهای فهیم و بادرایت است.»
2- روزی امام باقر علیه السلام به دو نفر از اصحاب خود فرمود:« اگر به شرق و غرب بروید، اگر عالم را زیر و رو کنید، هیچ علمی پیدا نمیکنید مگر اینکه ریشه در خانه ما
اهل بیت دارد؛ اهل بیتی که
جبرئیل به آنها نازل شده است.»
3 -
محمد بن مسلم میگوید:
امام باقر علیه السلام فرمود:«اگر گمان میکنید که ما شما را نمیبینیم و سخنان شما را نمی شنویم، در اشتباهید. چرا که در این صورت ما بر سایر مردم فضیلتی نخواهیم داشت.» عرض کردم:« اگر ممکن است به من چیزی نشان دهید که با آن برای دیگران استدلال کنم.»
فرمود:« در راه که می آمدید، وقتی به
ربذه رسیدید، میان تو و همسفرت، بحثی در گرفت و او تو را برای محبت و معرفت به ما سرزنش کرد!»
گفتم:« آری، به خدا قسم همین طور بود! آیا شما ما را می دیدید؟!»
امام فرمود:«با اطلاع و قدرت خداوند تعالی. من ساحر یا غیبگو یا دیوانه نیستم، بلکه اینها از علم نبوت است. ما از آینده هم خبر داریم.»
پرسیدم:« چه کسی به شما خبر می دهد؟»
فرمود:« گاهی حقایق به قلب ما وارد میشود و گاهی در گوش ما گفته می شود. در عین حال ما خادمانی از
جن در اختیار داریم که مؤمن و شیعه اند و از شما مطیع تر.»
4 - محمد بن مسلم میگوید: « من هر سوالی داشتم، از امام باقر علیه السلام میکردم تا زمانی که در مجموع سی هزار حدیث از او شنیدم؛ پس از امام باقر، از
امام صادق علیه السلام نیز حدود شانزده هزار حدیث پرسیدم.»
5- امام باقر علیه السلام می فرمود: « هر چه برای شما گفتم، دلیلش را بخواهید تا برایتان از قرآن بیان کنم.»
6- امام باقر علیه السلام فرمود:« خداوند علمی دارد که جز او نمی داند و علمی دارد که ملائکه و مقرّبین و
انبیاء آن را می دانند؛ و ما نیز به آن علم آگاهیم.»
منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 259 و 335 و 255 و 328.
بحار الانوار، ج 26، ص، باب 12.
مراجعه شود به:
رفتار نیکوی امام باقر علیه السلام