امام حسین علیه السلام برادر رضاعی خود «
عبدالله بن یقطر » (1) را به سوی
مسلم فرستاد (2) و این قبل از اطلاع امام علیه السلام از شهادت مسلم بود که به دست
حصین بن نمیر گرفتار شد و به نزد
عبیدالله بن زیاد برده شد و او فرمان داد که عبدالله یقطر را به بالای قصر دارالاماره ببرند تا در منظر عام حسین و پدرش را لعنت کند اما هنگامی که عبدالله بالای قصر رفت خطاب به مردم گفت: ای مردم! من فرستاده حسین، فرزند
رسول خدا به سوی شما هستم. به یاری او بشتابید و بر پسر مرجانه لعنةالله علیه بشورید. عبیدالله هنگامی که چنین دید فرمان داد تا او را از بالای قصر به زیر انداختند و به شهادت رساندند.
1- سماوی نقل کرده است که مادر عبدالله بن یقطر امام حسین را حضانت کرده است، ولی امام علیه السلام از او شیر نخورده است و به همین جهت او را برادر رضاعی امام خوانده اند؛ زیرا در اخبار صحیح آمده است که امام به جز از مادرش فاطمه از کسی شیر نخورده است.
2- ابن تتیبه و ابن سکویه گفته اند: امام حسین علیه السلام
قیس بن مسهر را نیز به سوی مسلم فرستاد و عبدالله بن یقطر را به همراه مسلم فرستاده بود. چون مسلم بی وفایی مردم کوفه را مشاهده کرد، عبدالله بن یقطر را به سوی امام علیه السلام فرستاد تا امام را از آنچه که رخ داده است آگاه سازد. پس حصین بن نمیر او را دستگیر کرد و نزد عبیدالله فرستاد.
منابع:
- قصه کربلا، ص 186.
- انساب الاشراف، ج 3، ص 168 ».
- ابصارالعین، ص 52
مراجعه شود به:
