طلحه ابن عبیدالله از بستگان و یاران نزدیک
پیامبر اکرم بود. قبل از
بعثت پیامبر، از معدود کسانی بود که توانایی خواندن و نوشتن داشتند و از اولین کسانی بود که به پیامبر ایمان آوردند. در بسیاری از
غزوات شرکت کرد. در
جنگ احد نیز هنگامی که ورق برگشت و کفار به مسلمین حمله کردند، طلحه فداکاری و شجاعت بسیاری به خرج داد و از جملهی کسانی بود که فرار نکردند و به دفاع از پیامبر پرداختند. در
غزوه تبوک و
حجه الوداع نیز همراه پیامبر بود. او عضو
شورای شش نفرهای بود که
عمر برای تعیین خلیفه پس از خود ترتیب داده بود. در این شورا به همراه
زبیر به
امیرالمومنین علی علیه السلام رأی داد؛ ولی سرانجام
عثمان به خلافت برگزیده شد.
در اواخر خلافت عثمان بسیاری از صحابه پیامبر و جمع کثیری از مردم از کارهای عثمان ناراضی بودند. طلحه نیز به همراه
عایشه جزو این دسته بود و دشمنی سرسختانهای با او پیدا کرد. پس از قتل عثمان، طلحه و زبیر از اولین کسانی بودند که با امیرالمومنین علی بیعت کردند؛ ولی پس از مدتی از امام خواستند حکومت قسمتی از سرزمینهای اسلامی را به آنها بسپارد؛ اما چون امام درخواست آنها را رد کرد، به عایشه و
بنی امیه و مخالفان امیرالمؤمنین علیه السلام در مکه پیوستند؛ مقدمات
جنگ جمل را فراهم نمودند و به سوی
بصره رهسپار شدند.
طلحه در جنگ جمل کشته شد. قاتل او
مروان بن حکم، داماد عثمان بود. مروان با وجود این که خودش جزو سپاه طلحه بود، به انتقام خون عثمان به طور ناشناس طلحه را هدف تیر قرار داد و او را به قتل رساند.
مراجعه شود به:
کشته شدن طلحه در جنگ جمل