صعصعه بن صوحان

صعصعه بن صوحان از بزرگان قبیله عبدالقیس و سخنوری توانا بود.
وی از اصحاب بزرگ حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به شمار می‌رفت.
امام علی صعصعه را به دلیل مهارتش در سخن و نیز کمک به نیازمندان و زندگی ساده اش می‌ستود.
صعصعه در جنگ صفین و دیگر حوادث در کنار امیرمومنان حضور داشت. در جنگ صفین از سوی امام علی نزد معاویه رفت تا علت بستن آب بر سپاهیان عراق را جویا شود.
در شبی که بدن مطهر امام علی را از کوفه به نجف تشییع کردند، صعصعه نیز جزو تشییع کنندگان بود. هنگامی که از دفن فارغ شدند، او در حالی که می‌گریست مشتی از خاک قبر را بر گرفت و بر سر خود ریخت و گفت:«پدر و مادرم فدای تو باد، مولد تو پاکیزه، جثه‌ات قوی و جهادت عظیم بود و بدانچه آرزو داشتی رسیدی...»
سپس بازماندگان و فرزندان امام را تسلیت گفت.
در زمان خلافت معاویه، مغیره بن شعبه به دستور معاویه صعصعه را از کوفه تبعید کرد. وی در حدود سال 60هجری در گذشت.
در حوالی مسجد سهله، مسجدی به نام مسجد صعصعه قرار دارد و در آن نماز و دعائی مخصوص خوانده می‌شود.

منابع:
تاریخ خلفا،‌ ص 293؛ لغت نامه دهخدا