امام حسین علیه السلام در روز عاشورا بر اسب خود سوار و عازم میدان بود. در این هنگام، نوزادی را که در همان ساعت متولد شده بود نزد او آوردند.
امام علیه السلام در گوش فرزند خود
اذان گفت و کام او را برداشت. در آن هنگام تیری بر حلق آن کودک اصابت کرد و او را به شهادت رساند.
امام حسین تیر را از حلقوم آن طفل بیرون کشید و کودک را به خون آغشته کرد و گفت: به خدا سوگند تو گرامی تر از «
ناقه صالح » و جد تو،
رسول خدا، گرامی تر از
صالح پیامبر است نزد خدا. »
آن گاه جنازه به خون آغشته کودک را آورده و نزد سایر فرزندان و برادر زادگانش نهاد.
منابع:
مراجعه شود به:
