پس از شهادت حجر بن عدی در سال 51 هجری، معاویه در صدد دستگیری عمرو بن حمق که از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و از یاران خاص علی علیه السلام و دوست حجر بن عدی بود برآمد و سرانجام او را در اطراف موصل به قتل رساند. سرش را بریدند و به نیزه زدند و برای زهرچشم گرفتن از مردم در معابر عمومی گرداندند؛ سپس به شام بردند و آن را در دامن همسرش که زندانی معاویه بود انداختند.
همسر شجاع و وفادارش برای معاویه پیام فرستاد که:« جنایتی بس بزرگ مرتکب شدی و انسانی نیکوکار و پاک را به قتل رساندی.»
شهادت این صحابی بزرگ نیز توانست افکار عمومی را که با شهادت حجربن عدی کاملاً تحریک شده بود، خوش‌بین کند.

عمرو بن حمق خزاعی بعد از غزوه‌ی حدیبیه و به روایتی در حجة الوداع نزد رسول خدا آمد و اسلام آورد، از اصحاب او شد و احادیثی را از پیامبر فرا گرفت، سپس در زمره‌ی شیعیان علی علیه السلام درآمد. او در کوفه زندگی می‌کرد و در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان در رکاب امام علی شمشیر زد.

بعد از شهادت علی علیه السلام به حجربن عدی که یاران امام را رهبری می کرد پیوست و پس از شهادت حجر، در موصل در غاری ساکن شد. به فرمان معاویه او را دستگیر کردند سر از بدنش جدا ساخته و شهر به شهر گرداندند تا به نزد معاویه بردند و در اسلام، این اولین سری بود که از شهری به شهری حمل شد.

منابع:

• قصه کربلا، ص 44- تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 232
• الاستیعاب، ج 3، ص 173