شمس الملوک محمد

«647-663 ق /1249-1265 م»

شمس الملوک محمد، پس از درگذشت پدر، زمام امور را در دست گرفت. در آن روزگار، منکو قاآن بر تخت فرمانروایی مغولان نشسته بود و برادر خود هولاگو خان را به تسخیر دژهای اسماعیلیان فرستاد. هولاگو نیز، شمس الملوک و استندار شَهر آگیم را فرمان داد که دژ گردکوه در دامغان را به محاصره گیرند. آن دو یک چند دژ را فرو گرفتند، ولی چون بهار رسید به آهنگ شاد خواری، مواضع خود را رها ساختند و به مازندران بازگشتند. هولاگو از این عمل سخت در خشم شد و غازان بهادر از سرداران خود را فرمان داد تا برای گوشمالی آنان به آمل رود. شمس الملوک گریخت ولی استندار برای جلوگیری از تازش مغولان و ویرانی مازندران، تسلیم شد و شمس الملوک را نیز وادار به تسلیم کرد و هر دو از سوی هولاگو بر امارت خویش ابقا شدند. در 663 ق / 1265 م به دربار منگو قاآن پیوست و به عشرت نشست. اما چون در برابر بزرگان مغول، نخوت و غروری بیرون از اندازه نشان داد به فرمان خان گرفتار و اندکی بعد کشته شد. تاریخ مرگ او در 663 ق / 1265 م را باید با تردید قبول کرد.