شهر
مکه شهری است با کوههای فراوان و فراگیر که در لابه لای آنها دامنه ها و وادیهای کوچکی است که عرب به آن شعب می گوید. مکه مملو از شعب است. ساکنان مکه متشکل از طوایف مختلف بودند، هر کدام در یکی از این شعب ها سکونت داشتند. به همین مناسبت هر شعبی را به نام آن طایفه می شناختند.
یکی از این شعب ها، شعب ابوطالب نام داشت، چرا که به خاندان
ابوطالب،
بنی هاشم و بنی
عبدالمطلب متعلق بود. این شعب در آغاز به عنوان شعب ابی طالب معروف بود و پس از بعثت شعب ابی طالب نام گرفت.
شعب ابوطالب در شرق کعبه معظمه، در میان
کوه ابوقبیس و شعب ابن عامر قرار دارد و فاصله تقریبی آن با کعبه بین دویست تا سیصد متر است. مسلمانان به همراه پیامبر و خانواده اش به مدت سه سال در این شعب تحت
محاصره اقتصادی مشرکان مکه قرار داشتند.
منابع:
آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان، ص 92؛
تاریخ سیاسی اسلام؛ سیره رسول خداصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، ج 1، ص 298؛
معجم البلدان، ج 3، ص 393
