شریک بن اعور حارثی از شیعیان
امیرالمؤمنین علیه السلام و ساکن
بصره و مورد وثوق آن حضرت و در تشیّع بسیار قوی بوده است.
هنگامی که امیرالمؤمنین جاریة بن قدامه را برای سرکوب ابن حضرمی که مردم را به اطاعت و حکومت معاویه دعوت می نمود فرستاد، شریک به کمک جاریه شتافت و در سرکوب ابن حضرمی شرکت نموده و جنگ کرد.
ابن زیاد شریک بن اعور را محترم می داشت و هنگامی که
مسلم بن عقیل از جانب امام حسین علیه السلام در کوفه بسر می برد، شریک مریض و در خانه
هانی بن عروه بود به مسلم بن عقیل گفت:
ابن زیاد برای عیادت من به اینجا خواهد آمد تو مخفی شو و ناگهان بر او حمله کن و او را بقتل برسان! و سپس قصر حکومتی را تصرف کن که دیگر کسی متعرض تو نخواهد شد، و من پس از بهبودی به بصره خواهم رفت و آن شهر را برای تو آرام و در اختیارت خواهم نهاد.
و چون مسلم بن عقیل، ابن زیاد را در آن مجلس نکشت، شریک گفت: اگر او را کشته بودی همانا شخص فاجر، کافر و خیانتکاری را بقتل رسانده بودی.
پاسخ های کوبنده او به
معاویه در زمان خلافتش که باعث غضب معاویه شد در کتب تاریخ مضبوط است.
منابع:
سفینة البحار ج 4
