مشکلا ت روز افرونی که همواره گریبانگیر سیستم کنترل ترافیک هوایی می باشد عمد تا ناشی از افزایش روز افزون حجم ترافیک و شرایط بد
آب و هوایی است، که این سیستم با آن مواجه می باشد. وهمواره یک سری شرایط فیزیکی ساده هستند که تعداد هواپیماهایی را که در زمانی معین اجازه فرود و نشستن در یک فرودگاه را دارند تعیین می کنند. هر هواپیمای ورودی می بایست قبل از اینکه هواپیمای بعدی به ابتدای باند پروازی برسد، ابتدا عمل فرود در باند پروازی را انجام داده و پس از کاهش سرعت نهایتا از باند پروازی خارج شود. اجرای این مراحل، برای هر هواپیما، حدودا بین یک تا چهار دقیقه زمان نیاز دارد ( مد ت زمان مورد نیاز اساسا تاثیر پذیر از زاویه موجود، بین تاکسیرو ها با باند اصلی، می باشد). در این شرایط و با صدور اجازه پرواز به هواپیماهای خروجی در لابلای پروازهای ورودی ، هر باند پروازی قابل استفاده برای 30 پرواز ورودی، در مدت زمان یک ساعت خواهد بود. بنابراین یک فرود گاه نمونه و وسیع با دارا بودن دو باند پروازی و در شرایط آب وهوایی خوب قابل استفاده برای 60 هواپیمای ورودی خواهد بود.
مشکلا ت از آنجایی شروع می شود که خطوط هوایی مسافری تعداد پروازهای ورودی خود به فرودگا های مقصد را به گونه ای برنامه ریزی می کنند که اغلب بیش از ظرفیت پذیرش فرودگاههای یاد شده می باشد، ویا در مواردی که هواپیماهای ورودی به علت تاخیرایجاد شده در فرود گاهای مبدا، همزمان به فرود گاه مقصد برسند وایجاد جدایی لازم بین هواپیماها مقدور نباشد. به منظورایجاد جدایی و فاصله مناسب می بایست در چنین مواقعی هواپیماهای ورودی را در نقاط مشخص شده ای از آسمان به حالت انتظار نگاهداشت تا از تاخیر ایجاد شده بتوان هواپیماهای یاد شده را به نوبت و در ایمنی کامل به سمت باند فرود گاه هدایت نمود.
شرایط جوی و آب و هوایی یکی از مسائلی است که همواره در تعیین ظرفیت باند فرود گاه ها تاثیر بسزایی دارد.
باران یا
برف و یخ موجود بر روی باند فرود گاه از علل تاخیر هواپیماهای ورودی برای کم کردن سرعت وهمچنین طولانی شدن خروج آنها از باند می باشد، که این امر موجب کاهش میزان ایمنی و همچنین کاهش سرعت هواپیماهای ورودی میشود که برای برطرف کردن این مشکل می بایست فاصله بین هواپیماها را بیشتر کرد. همین امر تاخیر بیشتری را به هواپیماهایی که در آسمان و در حال انتظار برای فرود می باشند، تحمیل می کند. اگر تعدادهواپیماهای در حال پرواز، که در آسمان به انتظار نگاهداشته شده اند، بیش از حدی باشد که ایمنی و روانی پرواز را به خطر بیاندازد، می بایست برای بهبود شرایط ایجاد شده با اعمال تاخیر برای هواپیماهای خروجی و نگاهداشتن آنها بر روی زمین، زمان لازم را برای فرود هواپیماهای ورودی ایجاد کرد.
یکی از بد ترین شرایط جوی در مراکز کنترل ترافیک هوایی طوفانهای همراه با
رعد و برق می باشد. اینگونه طوفانها خطرات بیشماری برای هواپیماها ایجاد می کنند، به همین علت تمامی خلبانان بشدت از پرواز د ر نزدیکی آنها اجتناب می ورزند، که بی شک این عاقلانه ترین رفتار است. برای اجتناب از این شرایط بد جوی
خلبانان مجبور به دور زدن و انحراف از مسیر اصلی می شوند. انحراف از مسیر و نتیجتا نیاز به فضای بیشتر موجب کاهش ظرفیت مسیرهای پروازی می شود. همچنین به علت اینکه اکثر خلبانان سعی در عبور از تنها منفذ ایجاد شده در این طوفانها را دارند، تراکم ترافیکی در این مسیرها ایجاد می شود. گهگاه به علت شرایط جوی بد و بسته بودن مسیرهای پروازی، به دلیل وجود این گونه طوفانها، موجب می شود که پرواز هواپیماهای خروجی به تاخیر بیافتد.