درختچه ای است چند ساله و به ارتفاع 1 تا 4 متر و دارای شاخه های بدون خار که در غالب نواحی مرطوب و جنگلهای شمال کشور می روید. پوست ساقه آن صاف، تیره رنگ و دارای راه راه سفید قابل تشخیص است.برگهائی منفرد، بی کرک، بیضوی، به طول 3 تا 5 و به عرض 3 سانتی متر و شفاف (در سطح فوقانی پهنک) دارد. گلهایش کوچک به رنگ سبز گلی، مرکب از قطعات 5 تایی، منفرد یا مجتمع به تعداد کم و میوه آن سته، به قطر 8 میلی متر و دارای رنگ قرمز است ولی تدریجاً تغییر رنگ حاصل کرده سیاه می شود.
سیاه توسه گیاهی است که در اقلیمهای مرطوب می روید. این گیاه به سرما حساس است. در طول رویش به خاکهای حاوی ترکیبات کلسیم نیاز دارد. سیاه توسه در خاکهای با بافت مختلف مانند سبک، نیمه سنگین و سنگین اسیدی می روید و در طول رویش به مقدار فراوانی رطوبت نیاز دارد. این گیاه در مناطق خشک دوره رویشی کوتاهی دارد و در این شرایط گل و میوه تولید نمی کند. سیاه توسه در مناطق جنگلی و زیر سایه درختان دیگری نظیر بلوط، بید و آقطی می روید.
زمان مناسب برای انتقال نهالها از خزانه به زمین دایمی اواخر پائیز یا اوایل بهار می باشد. نهالها در ردیفهایی به فاصله 80 تا 100 سانتی متر کشت می شود فاصله دو نهال در طول ردیف نیز 40 تا 50 سانتی متر مناسب خواهد بود.پرورش گیاه اصولاً معمول نیست.لیکن به لحاظ استفاده روز افزون در صنایع دارو سازی از پوست این گیاه نمی توان به استفاده از گیاهان وحشی اکتفا نمود،لذا باید این گیاه را کشت و تکثیر کرد.
تکثیر گیاه با قلمه زدن شاخه ها و یا از طریق بذر امکان پذیر است برای این کار بذر را در فصل پائیز در خزانه هایی که از خاک مناسبی برخوردارند،کشت می نمایند. با آبیاری منظم و به موقع و نیز وجین علفهای هزر سطح خزانه،نهالها پس از دو سال از ریشه نسبتاً ضخیم و مناسبی برخوردار می شوند و می توان آنها را به زمینهای مورد نظر منتقل کرد. زمان مناسب برای انتقال نهالها به زمین دایمی اواخر پائیز یا اوایل بهار می باشد.
نهالها در ردیفهایی به فاصله 80 تا 100 سانتی متر کشت می شود. فاصله دو نهال در طول ردیف نیز 40 تا 50 سانتی متر مناسب خواهد بود.
اوایل بهار که پوست درختان بتدریج بر اثر رطوبت محیط نرم می شوند،زمان مناسبی برای جمع آوری آنها می باشد.ابتدا شاخه های 3 تا 5 ساله را که به ضخامت بند انگشت 1(به قطر 1 تا 2 سانتی متر)می باشند انتخاب می کنند سپس روی ساقه توسط چاقو دو شیار به صورت حلقوی به فاصله 10 تا 20 سانتی متر از یکدیگر ایجاد کرده و با ایجاد یک شکاف طولی دو قسمت دایره ای شکل را به هم وصل می نمایند و به این طریق پوست را از ساقه یا شاخه های مورد نظر جدا می کنند.
پوست به صورت حلقه های دایره ای شکل جدا می شود سپس آنرا خشک می کنند پس از خشک شدن از حالت حلقوی خارج شده و کم و بیش چروکیده بنظر می رسد.
پوست تازه سیاه نوسه دارای ماده تهوع آور و سمی را منوکسی توکسین است که نگهداری آنها برای مدت طولانی یا خشک کردن پوست ها در دمای 100 درجه سانتی گراد به مدت 120 دقیقه سبب تجزیه و از بین رفتن این ماده سمی می شود.
پس از خشک کردن از هر سه کیلوگرم پوست تازه یک کیلو گرم پوست خشک حاصل می شود. لایه خارجی پوستهای خشک شده خاکستری رنگ می شوند.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
