سوده دختر
زمعه بن قیس و از قبیله «بنی حسل بن عامر بن لوی» بود. او در ابتدا با پسرعموی خود به نام
سکران بن عمرو ازدواج کرد و با او و مسلمانان به
حبشه هجرت کرد. سکران پس از بازگشت از حبشه به
مکه درگذشت و سوده را بی سرپرست به جای گذاشت.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پس از وفات
حضرت خدیجه «س»، سوده را که زنی سالمند و بی پناه بود به عقد خود در آورد. وی پس از خدیجه نخستین زنی بود که به همسری پیامبر در آمد.
سوده زنی بسیار عفیف بود و پس از رحلت رسول خدا پا از خانه بیرون نگذاشت. وقتی به وی گفتند چرا همچون دیگر همسران پیامبر به حجّ نمی روی، پاسخ گفت:«یک بار حج واجب را به جا آوردم و بعد از آن، حج و عمره من این است که از خانه بیرون نروم، همان گونه که خداوند فرمود
و قرن فی بیوتکن و لاتبرجن الجاهلیة الاولی؛ ( در خانه های خود بمانید و همچون دوران جاهلیت (در میان مردم) ظاهر نشوید.) بر آنم پا از حجره بیرون نگذارم تا مرگم فرا رسد.»
و این گونه نیز شد و او سرانجام در سال 54 قمری در
مدینه در گذشت.
منابع :
الطبقات، ج 8، ص 52؛ نقش عایشه در تاریخ اسلام، ج 1، ص 55؛ اسد الغابه، ج 7، ص 157