موضع ائمه درباره زیارت امام حسین
از امام معصوم سوال می کنند که زیارت
امام حسین چطور است؟ می گوید مستحب است. از یک امام دیگر یا از همان امام در زمان دیگر همین سوال را کرده اند
- یا گفته «واجب است»
- و یا به عبارتی گفته که مفهوم وجوب داشته مثلاً گفته است «حتماً باید چنین کنید، مبادا ترک کنید».
- باز ممکن است یک وقت دیگری سوال کرده باشند، اساساً بی تفاوتی نشان داده باشد و مثلاً فرموده باشد «حالا ضرورتی ندارد، می خواهی برو، می خواهی نرو».
یک آدم ساده می گوید: «جوابهای متناقض داده اند! یک جا حتی گفته اند رفتنش واجب
است، یکجا گفته اند
مستحب مؤکد است و یک جا مطلب را به صورت یک مستحب غیرمؤکد بیان کرده اند.
ولی نه، این تعارض نیست، اینها در شرایط مختلف بیان شده است گاهی در یک شرایط عادی بوده؛ بدیهی است که خود زیارت قبر پیغمبر و
امام و حتی همه اولیا و انبیاء از باب اینکه خاطره آنها را تجدید می کند یک عامل تربیتی است و فی حد ذاته یک مستحب است ولی همین مستحب یک وقت حرام می شود یک وقت
واجب؛ مثلاً در شرایط زمان
متوکل قرار می گیرید که سختگیری بسیار شدید است، توطئه است که رسم زیارت
امام حسین باید ور بیفتد، اینجا ائمه تشخیص می دهند که باید با این طرز مبارزه کرد و یک مساله جدید پیش می آید؛ مبارزه با طرح خلیفه وقت.
در اینجا دستور می دهند، واجب است. واقعاً هم واجب بوده . . .