آیاتی که در مورد
اهل بیت ومخصوصاً آیاتی که به نظر
شیعیان مربوط به امیرالمومنین می شود در
قرآن به شکل خاصی آمده است. یعنی طوری آمده که دلائل و قرائن حاکی بر این است که آیه مربوط به موضوع اهل بیت یا امیرالمومنین است ولی سعی شده این آیهها در میان موضوعات دیگر گفته شود و از آنها به سرعت گذر شود.
رمزی که در این کار است، هم از خودآیات و هم از اشارات ائمه قابل فهم و درک است و آن این است که در میان همه، این موضوع یکی از موضوعاتی است که بسیار کم شانس اجرا داشته است. و به دلیل تعصباتی که در عمق روح مردم
عرب وجود داشت اصلاً این مطلب را نمیتوانستند بپذیرند.
این مسئله امر و دستور خدا بود که این امر به طوری مطرح شود که باعث نشود که یک عده افراد ضعیف الایمان نگویند که ببینید دارد قدرت را به دامادش میدهد. خداوند در مورد دینش یعنی اسلام میگوید:
«الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلاتخشوهم و اخشون» این آیه میگوید از کفار نترسید بلکه و از مکر من بترسید که ممکن است خودتان دینتان را نابود کنید.
و از جهت دیگر آیهی ابلاغ میگوید «و خدا تو را از مردم در امان میدارد» . خداوند در این آیه از لحنی تهدیدآمیز استفاده میکند؛ میگوید اگر آنچه را که به تو وحی میشود را نرسانی انگار هیچ کاری نکردی و خدا تو را نگهداری میکند.
منبع:سیری در نهج البلاغه؛ مرتضی مطهری