رفاه طلبی و تجمل‌گرایی

رفاه طلبی و تجمل‌گرایی که از وابستگی و تعلق به مظاهر زندگی دنیا نشأت می‌گیرد، تا بدان جا انسان را به پیش می‌برد که جز رسیدن به رفاه و تجمل‌، به چیزی دیگر نمی‌اندیشد پیامبر اسلام در باره این گروه به اباذر می‌فرمایند: «… به زودی کسانی از امت من خواهند بود که در دامن نعمت‌ها به دنیا می‌آیند و رشد می‌کنند، همتشان غذاهای رنگارنگ و نوشابه‌های مختلف است. اینان را با سخن تمجید و ستایش می‌کنند. اینان بدترین امت من هستند.»
چنین انسانی، حاضر است همه ارزشهای اصیل اسلامی را برای رسیدن به رفاه و تجمل از دست بدهد. هر اندازه روح رفاه طلبی و تجمل‌گرایی در او رخنه کند، به همان نسبت از اسلام ناب فاصله گرفته و به اسلام آمریکایی نزدیکتر می‌شود. رفاه طلبی و تجمل‌گرایی آثار و پیامدهای زیان باری را به دنبال دارد. قطعاً جامعه‌ای که به سوی رفاه و تجمل در حرکت است، اهل مبارزه با دشمن و مبارزه با وابستگی‌ها نیست، لذا امام خمینی مرفهین بی‌درد و برخورداران بی‌تعهد را مروج اسلام آمریکایی دانسته و بر این بارو بودند که اگر روزی رفاه طلبی و تجمل‌گرایی به عنوان یک ارزش درآید، دیگر نخواهیم توانست، بدون خوف و هراس، با دشمنان استقلال و آزادی محرومان و مستضعفان به جنگیم
«آنهایی که تصور می‌کنند مبارزه در راه استقلال و آزادی مستضعفین و محرومان جهان با سرمایه‌داری و رفاه طلبی منافات ندارد، با الفبای مبارزه بیگانه‌اند. و آنهایی هم که تصور می‌کنند سرمایه‌داران و مرفهان بی‌درد با نصیحت و پند و اندرز متنبه می‌شوند و به مبارزان راه آزادی پیوسته و یا به آنان کمک می‌کنند، آب در هاون می‌کوبند …»