یکی از برگهای بسیار زرین کتاب فضائل و کمالات وجود انور
حضرت سید الساجدین و زین العابدین علیه السلام اهتمام ویژه حضرت در رسیدگی به فقرا و مستمندان اختصاص دارد.
حضرت سجاد علیه السلام چه مسئله « انفاق » که در قرآن مجید از ویژگیهای « متقین » شمرده شده و دهها آیه پیرامون ارزش و اهمیت آن نازل شده است، مانند سایر دستورات شرع اقدس اهتمام خاص مبذول می داشته اند و بدین وسیله ارتباط با خداوند را با ارتباط با مردم با دید توحیدی گره زده و اسلام جامع و کامل را با دیگر در این بعد نیز به نمایش گذاشته و تجسم بخشیده اند.
عملکرد حضرت سجاد علیه السلام در این مسئله به وضوح کمالات ذات ابعاد معصومین علیهم السلام را به اثبات رسانیده است و بهترین گواه بر بطلان دیدگاه و عملکرد بعضی از مدعیان تصوف و عرفان می باشد که با نگرش تک بعدی به مسائل اجتماعی در واقع اعلام یک بعدی را تبلیغ می کنند چه اینکه برترین دلیل بر بطلان سایر افرادی است که عملاً اسلام را در امور اجتماعی صرف و بریده از معنویت و توحید خلاصه می بیند.
حضرت زین العابدین علیه السلام در کنار ارتباط فوق العاده و کم نظیر با حضرت حق در قالب
دعا و
نماز و
حج و
تفسیر کلمه ذکر و اهل ذکر که نمونه های آن در بررسی عبادات حضرت بیان گردید، در زمینه یکی از امور اجتماعی به امر جامعه و به ویژه فقرا و مستمندان اهتمام داشته و به آنان رسیدگی می کردند و در این کار با مراعات اخلاص و توحید و داشتن عملکرد تربیتی خاص، موجب هدایت جامعه را فراهم می ساخته اند.
آری همچنانکه از کثرت عبادت آثار که در بدن و به ویژه پیشانی بزرگوار ظاهر شده بود، از کثرت به دوستی بخشیدن خورجین پر از غذا و آذوقه برای ایتام و مستمندان، آثار آن در پشت مبارک حضرت برجا مانده بود که بعد از ارتحال مشاهده گردید برای بررسی عملکرد حضرت سجاد علیه السلام در این زمینه باید موضوعات زیر مرور گردد:
مراجعه شود به: