منو
 کاربر Online
896 کاربر online

رخساره ومحیط رسوبی

تازه کردن چاپ
علوم طبیعت > زمین شناسی > رسوب شناسی
(cached)






دید کلی

رخساره (Facies) یک سنگ رسوبی عبارت است از مجموعه خواص و صفات سنگ شناسی و فسیل شناسی آن سنگ می‌باشد. رخساره‌ها هم به طریق ماکروسکوپی و هم به روش میکروسکوپی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. مطالعه رخساره‌ها در مقیاس میکروسکوپی ، میکروفاسیس (Micro facis) نامیده می‌شود و اولین بار در سال 1952 توسط پرفسور ژان کوویلیه (Jean Cuvillier) دانشمند فرانسوی مطرح شد.

تعریف

طبق تعریف کوویلیه ، میکروفاسیس یک سنگ رسوبی عبارت از مجموعه صفات کانی شناسی و فسیل شناسی آن سنگ در مقیاس میکروسکوپی است.

موارد استفاده از رخساره‌ها

از مطالعه رخساره‌ها در مقیاس میکروسکوپی می‌توان برای تعیین سن نسبی طبقات و تطابق چینه شناسی آنها استفاده کرد. همچنین می‌توان اطلاعات با ارزشی درباره شناسایی و تفسیر حوضه رسوبی و محیط زیست موجودات در گذشته (Paleo Ecology) و شناسی وضع جغرافیایی زمین در قدیم به دست آورد. در واقع می‌توان گفت که منشا و تاریخ تشکیل هر سنگ در چهره و یا رخساره آن نقش بسته است. بطوری که می‌توان از روی رخساره سنگ‌ها محیط تشکیل آنها را که مثلا دریا ، دریاچه و یا خشکی بوده است را تشخیص داد.

انواع رخساره‌ها

رخساره‌های محیط خشکی (continental facies) :


رخساره‌های محیط دریایی (Marine facies) :


شناسایی رخساره‌های دریایی مستلزم شناسایی محیط‌های مختلف تشکیل آنها در دریاهاست. بطور کلی محیط‌های دریایی را می‌توان از چند نظر تقسیم‌بندی کرد :


  • از نظر شکل شناسی (Morphology) و عمق : از نظر عمق می‌توان مناطق زیر را در دریاها مشخص کرد.

    • منطقه ساحلی بین جزر و مد (littiral zone) که تغییرات سطح آب معمولا بین جزر و مد است این منطقه را معمولا اینترتایدال (Intertidal) نیز می‌گویند.
    • منطقه کم‌عمق : بین حد جزر و مد و 200 متری قرار دارد و فلات قاره نامیده می‌شود.
    • منطقه عمیق : بین 200 الی 2000 متری قرار دارد که شیب قاره را شامل می‌شود.
    • منطقه بسیار عمیق : از 2000 متر تا 6000 متر می‌باشد.

  • از لحاظ محیط زیست و گسترش جغرافیایی موجودات دریایی : از این لحاظ محیط دریایی را می‌توان به محیط‌های پنتیک و پلاژیک تقسیم کرد.

  • از نظر گسترش انواع رسوبات دریایی :
    در دریا در نواحی کم‌ عمق رسوبات دانه درشت‌تر تشکیل می‌شوند و هرچه به اعماق دریا نزدیک می‌شویم اندازه این رسوبات ریزتر می‌گردد. به همین خاطر می‌توان از روی اندازه همچنین ترکیب رسوبات نیز محیط‌های دریایی را تقسیم بندی کرد.

    • ترکیب رسوبات دریایی در محیط‌های کم‌عمق بیشتر آواری بوده و حاصل تخریب خشکی‌های می‌باشد که توسط رودخانه‌ها به دریاها حمل شده‌است و شامل قطور سنگ‌ها ، قلوه سنگ‌ها و ماسه‌ها و گل‌ها رسوبات آلی می‌باشد. این رسوبات بیشتر در منطقه بین جزر و مدی قابل مشاهده هستند.

    • با افزایش عمق تا حد 200 متری ، بقایا و صدف جانوران دریایی معمولا ترکیب رسوبات را تشکیل می‌دهند.
    • در عمق بین 200 تا 2000 متر رسوبات تخریبی زمین به علت دانه‌ریز بودن به صورت معلق انجام می‌گیرد.
    • در مناطق عمیق‌تر از 2000 متر رسوبات بیشتر از نوع لجن‌ها (002) است که معمولا دو نوع می‌باشند. لجن‌های آهکی که بیشتر از بقایای صدف‌های آهکی ارگانیسم‌های پلاژیک تشکیل شده‌اند و لجن‌های سیلیسی که این نوع لجن‌ها از پوسته جانورانی همچون رادیومرها و دیاتوها تشکیل شده‌اند.

مباحث مرتبط با عنوان



تعداد بازدید ها: 18835


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..