یکی از راههای مؤثری که به توکل میرسیم اعتقاد و ایمان به خداوند است که ما بدانیم همه چیز در این عالم مستند به ذات پاک خداست، سرچشمهی اصلی اوست، تأثیر هر عاملی به فرمان او میباشد و هم از فضل و کرم او بهره میگیرند.
با نگاهی به خودمان از این بابت که ابتدا ما نطفهای در رحم مادر بودیم و دستمان از همه جا کوتاه بود از لطف خداوند بهرهمند بودیم.
پس از بدنیا آمدن شیر را از وجود مادر و همچنین محبتهای بیکران مادر را برای رشد و نمو ما قرار داد. پس از آن به ما مکیدن پستان مادر را آموزش داد و مادر را وادار کرد شبانهروز تحت اختیار ما باشد و از این خدمت خستهکننده احساس رضایت کند و لذّت ببرد.
هنگامی که بزرگ شد نعمتهای گوناگون الهی را در اختیارش قرار میدهد و او را غرق الطاف و عنایات میسازد.
آری، هرگاه در این امور بیندیشد، در مییابد که همه چیز از ناحیه خداست و تنها باید بر او توکل کرد و مضمون آیه شریفه قرآن که خداوند میفرماید:
هرگاه خداوند (برای آزمایش یا کیفر کناه) زیانی به تو رساند هیچکس جز او آن را بر طرف نمیسازد و اگر اراده خیری برای تو کند، هیچکس نمیتواند مانع فضل او شود، به هر کس از بندگانش بخواهد (و شایسته بداند، هر چیزی را) میرساند و او آمرزنده مهربان است.
ایمان به این واقعیتها انسان را به حقیقت توکل نزدیک میسازد و او را در زمره متوکلان حقیقی قرار میدهد.
