راحت طلبی

از عوامل حاکمیت و رشد اسلام آمریکایی روحیه راحت طلبی و عافیت خواهی است. راحت طلبی، حالتی را در انسان ایجاد می‌کند که اندک اندک، همه مفاهیم اعتقادی او را دگرگون می‌سازد. انسان راحت طلب مفاهیم دین را به گونه‌ای توجیه و تفسیر می کند که با هواهای او در تزاحم نباشد و تکلیفی برایش ایجاد نکند و با عافیت طلبی او کمترین تصادمی نداشته باشد. این گروه دانسته یا ندانسته، مفاهیمی را از دین تغییر می‌دهند یا حداقل توجیه می‌کنند.
دستوراتی چون. امر به معروف و نهی از منکر، جهاد، ظلم ستیزی و … که با عافیت‌طلبی آنان در تزاحم است، به سادگی توجیه و کنار گذاشته می شود.
انقلاب اسلامی نیز از آغاز با این قشر آسیب‌زای عافیت طلب رو به رو بوده است. در شروع نهضت، برخی برای فرار از مسئولیت، به توجیه دین دست زده و با تمسک به روایاتی ضعیف و یا تحریف معنوی روایات صحیح، چنان وانمود کردند که وظیفه‌ای به جز سکوت ندارند.
امام خمینی در طول نهضت، بارها از دو خط راحت طلبی و ایثار سخن گفتند و تضاد و ناسازگاری این دو را بازگو نمودند. اسلام عافیت طلبان را اسلام غیر اصیل و آمریکایی خواندند:
«از صدر اسلام تاکنون دو طریقه، دو خط بوده است: یک خط خط اشخاص راحت طلب که تمام همتشان به این است که طعمه‌ای پیدا بکنند و بخورد و بخوابند و عبادت خدا هم آنهایی که مسلمان بودند، می‌کردند، اما مقدم بر هر چیزی در نظر آنها راحت طلبی بود …»
امام، پیشینه این تفکر را در صدر اسلام شناساند و از کسانی که به امام حسین پیشنهاد زندگی راحت و صلح با یزید را می‌داند. به عنوان راحت طلبان یاد کرد و ادامه این طرز تفکر را در قیام امت مسلمان ایران، چنین به تصویر کشید:
«از اول نهضت اسلامی ما شاهد اشخاصی ]بوده‌ایم[ که به این وضع بوده‌اند راحت را بر هر چیزی مقدم می‌داشته‌اند، تکلیف را این می‌دانستند که نمازی بخوانند و روزه‌ای بگیرند و بنشینند در منزلشان ذکری بگویند … اسلام را خلاصه کرده بودند در عبادت …»
به طور کلی، در منطق این گروه، ایستادگی در مقابل ظلم و آمریکا، حماقت و دیوانگی است و همراهی و همگامی با آمریکا و ایادی آن «نهایت دینداری» است. هر چند که این دینداری به آن جا برسد که بسیاری از ملاکها و معیارهای اصیل دینی به فراموشی سپرده شود و در نتیجه، اسلامی که دلخواه آمریکاست حاکم گردد.
امام در این بیانات پس از افشای چهرة عافیت طلبان، روش آنان را با روش سر و جان و طرفداران اسلام ناب محمدی چنین مقایسه می‌کند:
«با مراجعه به تاریخ، می‌بینیم که پیامبر اسلام و ائمه معصومین و پیروان راستین آنها از اول، خودشان را برای مقابله با ظلم و ستم آماده کرده بودند. و از اول توجه داشتند که این مقابله زحمت دارد، شهادت دارد.»