| دیوریت‌ها سنگهای نفوذی تمام بلورینی هستند که دارای بافت فانتزی و کانیهای زیر می‌باشند. پلاژکلازها (الیگوکلاز یا آندزین) 55 تا 70 درصد و کانیهای فرومینزین (معمولا هورنبلند با بیوتیت) 25 تا 40 درصد. اگر پلاژیوکلازها بطور متوسط از آندزین بازیک‌تر باشد سنگ به طرف گابرو و در صورتی که مقداری کوارتز در آن ظاهر شود که بتوان آنرا کانی شاخص نامید، سنگ به سمت تونالیت میل می‌کند. دیورریت‌هایی که دارای مقدار قابل توجهی فلدسپاتوئید باشند خیلی نادرند. |
کانیهای اصلی
پلاژیوکلازها معمولا ترکیبشان از الیگوکلازهای کلیک تا آندزین‌های کلسیک تغییر می‌کند و اکثرا زونه هستند بطوری که ترکیب متوسط آنها را بایستی حدس زد. گاهی زونهای پلاژیوکلازها معکوس و گاهی نیز تناوبی است. دیو ریت‌هایی که دارای
اوژیت هستند حتی ممکن است دارای
لابرادوریت هم باشند. در بعضی از انواع آنها
آلبیت در حاشیه پلاژیوکلازهای زونه دیده می‌شود.
فلدسپاتهای پتاسیم ، معمولا
ارتوز ، فقط به صورت کانیهای فرعی وجود دارد. دالیک‌های دیوریتی با بافت پورفیری ندرتا ممکن است دارای بلورهای درشت اولیه لابرادوریت یا بیتونیدی باشند و خمیره آنها دارای مقدار زیادی الگیوکلاز است.
کانیهای فرعی
کواتز که به عنوان کانی فرعی ممکن است همراه با ارتوز یا
میکروکلین و گاهی همراه با پلاژیوکلازها دیده می‌شود. کانیهای فرعی دیگر عبارتست از منیتیت ، ایلمنیت ، آپاتیت ، اسفن ، کلسیت ، اپیدوت ، زوئیزیت ، هماتیت.
ساخت و بافت دیوریت‌ها
دیوریت معمولا دارای بافت دانه‌ای با دانه‌های هم بعد است، اگرچه سنگهای پورخیری که در آنها هورنبلند و یا پلاژیوکلازها به صورت بلورهای درشت است نیز دیده می‌شود. بلورهای دیوریت‌ها ممکن است بی‌شکل و یا نیمه شکل‌دار باشد. کوارتز و ارتوز فقط باقیمانده بین سایر بلورها را پر می‌کند.
محل تشکیل دیوریت‌ها
دیوریت به صورت توده‌های نفوذی بزرک مثل
باتولیت‌ها و یا در حاشیه آنها دیده می‌شوند و همچنین در حاشیه توده‌های گرانیتی و یا بالاخره به صورت
دایک و
سیل و استوک ظاهر می‌شوند.
مباحث مرتبط با عنوان
