1- ظهور علمای قدرتمندی چون شیخ محمد باقر مجلسی 2- افزایش قدرت روحانیون و مجتهدان همزمان با کاهش قدرت شاهان صفوی در این دوره . 3- تلاش و سعی طبقات روحانیون در آزاد کردن خود ازکنترل سیاسی که بر آنها از سوی دستگاه حکومتی اعمال می شد. 4- در این دوران به دلیل ضعف شاهان و بی کفایتی شان علما تمایل به تجدید ادعایشان مبنی بر عدم وابستگی به نهاد سیاسی کشور را داشتند. 5- طی پنجاه و شش سال از سلطنت شاه سلیمان و شاه سلطان حسین ، اوج قدرت علما و روحانیون بود . 6- در این دوره مجتهدان از دعوی روز افزون عدم وابستگی به شاه رفته رفته به جائی رسیدند که در واقع شاه را کنترل کردند . 7- نقش سیاسی صدر را نخست شیخ السلام و سپس پس از جلوس شاه سلطان حسین مقام رسمی به نام ملاباشی صاحب شد . 8- در این دوران صوفیان که صفویان را به قدرت رسانده بودند آماج اصلی حملات مجتهدان قرار گرفتند . 9- در نتیجه افزایش علما ، تسامح مذهبی از میان برخاست ، این نکته حتی عواقب اقتصادی به بار آورد . |
|
|
|