حضرت زین العابدین امام سجاد علیه السلام به هم اکنون « جمال نیایشگران » شهرت یافته اند و این به خاطر اهتمام خارق العاده آن حضرت به تلاوت ادعیه و انس با مناجاتهای بسیار و اشتغال طولانی به راز و نیاز با خداوند سبحان است.
در عصری که دشمنان توحید و معنویت، محرابها را به خون موحدّان و آزادگان رنگین ساخته بودند و هر نغمه ای که حاکی از رهائی از زنجیره های قطور بزرگی و اسارات در و مقابل هوا و هوس و شهوات و رذائل بود، با خشن ترین هجوم سرکوب می گردید.
در عصر ظلمت و خمودگی و تباهی، امام زین العابدین (علیه السلام) بر اساس نور عصمت و تشخیص صحیح نوع وظیفه خطیری که بر دوش مبارک داشتند، با انشاء دعاهای عالیه المضامین، نهضتی عمیق و فراگیر در روشنگری فکری و معنوی در جامعه خود آغاز نمودند که آثار پر برکت خود را برای احیاء جامعه شیعی و اسلامی و هدایت گسترده توده های نیازمند به ارشاد و دستگیری بر جا گذاشت.
به هر تقدیر حضرت علی بن الحسین از این طریق سرمایه ای بس گرانقدر به ارث گذاشته که مجموعه آن تحت عنوان «
صحیفه سجادیه » شهرت یافته و به حق « اخت القرآن » یعنی خواهر قرآن لقب گرفته است.
با توجه به گسترده بودن
بعد فرهنگی وجود حضرت سجاد (علیه السلام) و ارتباط این موضوع با این بعد، مباحث مفصل مربوطه را در آن قسمت پیگیری خواهیم نمود.
مراجعه شود به:
