-- در دوران خلافت
امیرالمؤمنین علی علیه السلام،
امام حسن و
امام حسین علیهماالسلام همواره در کنار پدر و در خدمتش بودند. از مواردی که شاهد بر آن است این است که نقل شده
شبی در
مسجد کوفه مردی نزد امیرالمؤمنین رفت و با او به سخن گفتن پرداخت و از منزلت و مقام امیر المؤمنین گفت و رفت.
امام به حسنین علیهما السلام فرمود:« آیا این شخص را شناختید؟»
گفتند:« نه، یا امیرالمؤمنین. که بود؟»
فرمود:« برادرم
خضر بود.»
-- از امام حسین (علیه السلام) نقل شده است که مردی نزد امیرالمؤمنین آمد و از گروهی بدگویی کرد حضرت به من فرمود تا
قنبر را خبر کنم.
حضرت به قنبر فرمود: به سوی این مردی که بدگویی می کند برو و به او بگو آنچه مورد ناخشنودی خداوند بود به ما شنواندی از اینجا برو در غیر حفظ خدای تعالی.
-- مردم کوفه از طغیان آب
فرات به امیرالمؤمنین علی علیه السلام شکایت کردند. امام با حسنین علیهماالسلام کنار فرات آمد. سپس با شمشیر رسول خدا صلی الله علیه و آله ضربه‌ای به آب زد. آب فرات به اندازه یک ذراع پایین آمد. ضربه‌ای دیگر زد و دو ذراع دیگر پایین آمد.
مردم گفتند:« یا امیرالمؤمنین باز هم از آب فرات کم کنید.»
فرمود:« به بارگاه خداوند دعا کردم و خدا آنچه را که مشاهده می‌کنید عطا نمود. خوش ندارم بنده‌ای باشم که بر چیزی پافشاری می‌کند.»
منابع:
بحار الانوار، ج 41، ص 249، حدیث 3- الخراج و الجرائح.
بحار الانوار، ج 41، ص 119، حدیث 27.
بحار الانوار، ج 39، ص 133.
مراجعه شود به :
امام علی علیه السلام و دلجویی از جوان گناهکار
مشارکت در اجرای حدود الهی
