دید کلی

در سلسله مراتب نظام ساختمانی جهان ، کهکشانها ، خود واحدهایی در سیستمهای عالی‌تر هستند. کهکشانهای منفرد کمیاب هستند و در عوض ، آنچه فراوان است کهکشانهای چند تایی و دسته‌های کهکشانی با تعداد عضو کمتر (از مرتبه 10) و اندازه‌ای تا 3mpc است. در شعاع 16mpc از ما ، 55 گروه کهکشان وجود دارد ولی تعداد بسیار کمی از کهکشانهای منفرد وجود دارد که آنها را نمی‌توان به گروه یا دسته خاصی نسبت داد. برخی از گروهها (بیشتر آنهایی که شامل کهکشانهای بیضوی هستند) در یک هاله تابان با اندازه‌هایی تا حد 1.3mpc مستقر شده‌اند.

تعریف خوشه‌های کهکشان

خوشه‌های کهکشانها سیستمهای بزرگتر و سنگینتری از گروههای کهکشانها هستند که قطر آنها ، از 2 تا 5mpc متغیر است. تعداد اعضاء در خوشه کهکشانهای فقیر ، می‌تواند کم (حدود 210) و در یک خوشه غنی تا 10 3 باشد. برخی از خوشه‌ها ، منظم هستند و با رفتن به سمت مرکز خوشه ، تعداد کهکشانها ، افزایش پیدا می‌کنند. در این قبیل خوشه‌ها ، اکثریت با کهکشانهای بیضوی است. از طرف دیگر ، خوشه‌های نامنظم دارای هیچ تمرکز نشاندار و مشخصی از کهکشانها نیستند و در آنها اکثریت با کهکشانهای مارپیچی و نامنظم است.

کاربرد خوشه های کهکشانها

خوشه‌های کهکشانها ، غالبا به عنوان واحدهای اساسی در جهان بزرگ مقیاس در نظر گرفته می‌شوند و تشخیص آنها از فواصل زیاد ساده است. از این رو برای ساختن رابطه سرعت و فاصله مورد استفاده قرار می‌گیرند. این رابطه از روی مشاهدات بدست آمده و دلیل ملموسی بر انبساط جهان عرضه می‌کند.

ابر‌خوشه‌ها

بزرگترین سیستم کهکشانی که تا کنون شناخته شده ، نزدیک به 10 5 عضو دارد و بسته به مقیاس فاصله مورد پذیرش ، اندازه‌ای بین 30 تا 60mpc دارد. چنین سیستمهایی ، خوشه‌های خوشه‌ها ، ابر‌خوشه‌ها یا ابری از کهکشانها ، خوانده می‌شوند.ابر‌خوشه محلی نیز چنین اندازه‌ای دارد. مرکزش در درون یا نزدیکی خوشه سنبله قرار دارد و از روی چرخش آن جرم کلی 10 5 برای آن بدست آمده‌است. کهکشانها در حاشیه ابر ‌خوشه محلی ، یعنی نزدیک لبه جنوبی آن واقع شده است.

مشخصات خوشه‌های کهکشانی

بسیاری از گروهها و خوشه‌های کهکشانها ، سیستمهای ناپایداری هستند. سرعت ‌نسبی کهکشانها در خوشه یا گروه (و بنابراین انرژی جنبشی کل آنها) غالبا بیش از حد بالاست. از این رو ، جرمهای مشاهده شده (و انرژی پتانسیل منتجه از آن ) کوچکتر از آن است. در رشته‌های کهکشانها ، یعنی در گروههایی که کهکشانها به دنبال هم قرار دارند، ناپایداری آشکاری باید وجود داشته باشد. اگر یک عضو رشته نسبت به سایر اعضاء ، دارای سرعت چند هزار کیلومتر بر ثانیه باشد باید از رشته فرار کند. یک چنین کهکشان پر سرعتی باید از هسته یک عضو بسیار فعال رشته، بیرون رانده باشد.

مباحث مرتبط با عنوان

• تصادف کهکشانها
• جهان بزرگ مقیاس
• جهانهای دور دست
• عصر فضا
• فیزیک فضا
• کاوش فضایی
• کاوشگر اولیس
• کاوشگر فضایی
• کاوشگر وگا
• کاوشگرهای ساکیگاکه و سوسئی
• کاوشگرهای وایکینگ
• کاوشگرهای ویجر
• کاوشگرهای مارینر
• کرانه جهان قابل رویت
• کیهان شناسی