--
امام صادق علیه السلام می‌فرماید:«
حضرت علی علیه السلام پیوسته در راه خدا کاری را بر می‌گزید که سختی و دشواریش بیشتر باشد.»
--امام صادق علیه السلام می فرماید: آن کس که خود را دوست علی می داند، جز حلال نمی خورد، زیرا امامش این چنین بود. آری، به خدایی که جان علی را گرفت، او تا زنده بود، در دنیا حرام نخورد، کم یا زیاد، با تلاش فراوان و عرق ریزان بسیار، هزار بنده را از مال خالص خویش آزاد ساخت، در حالی که لباسش از کرباس بود، خوراکش جز سرکه و
زیتون نبود و شیرینی او، اگر به دستش می‌رسید،
خرما بود.
--
عبدالله بن ابی رافع می گوید: یکی از روزهای عید نزد امام علی رفتم، در حالی که کیسه‌ای مهر خورده در برابرش بود. امام در کیسه را باز کرد و قدری نان
جو خشک از داخلش بیرون آورد و میل کرد. به امام گفتم:« ای امیرالمؤمنین، چگونه است که کیسه نانت را مهر زده‌ای؟» حضرت فرمود:« از این دو فرزندم (حسن و حسین) نگرانم که مبادا نان‌ها را با روغن یا زیتون نرم کنند.»
--امام علی علیه السلام اگر می‌خواست با نانش، چیزی بخورد، یا سرکه می‌خورد یا نمک، و اگر می‌خواست قدری غذا را رنگین تر کند، کمی سبزیجات یا کمی شیر
شتر هم میل می‌کرد. گوشت نمی‌خورد، جز مقدار بسیار کم، و می‌فرمود:« دل‌هاتان را گورستان حیوانات قرار ندهید.»
--
امامه دختر
زینب دختر رسول خدا و خواهر
حضرت فاطمه سلام الله علیها ــ که پس از ارتحال حضرت فاطمه، امام علی به توصیه همسرش با او ازدواج کرد ــ می‌گوید:« یکی از شب‌های
ماه رمضان، برای امیرالمؤمنین خرما و
قارچ آوردم و می‌دانستم آن حضرت، قارچ دوست دارد.»
--امام صادق علیه السلام از پدرش نقل می کند که
قنبر، خدمتگزار حضرت علی علیه السلام، هنگام افطار برای حضرت کیسه‌ای آورد که بر آن مهر زده شده بود. مردی که حاضر بود به حضرت گفت: یا امیرالمؤمنین، این کار نشانه بخل است که بر کیسه خوراکت مهر می‌زنی (اگر کسی در کیسه را باز کند معلوم می شود، زیرا مهر تغییر می کند.)
حضرت علی علیه السلام خندید و فرمود:« دوست ندارم در شکمم چیزی داخل شود که نمی‌دانم از کجا بدست آمده است.» آنگاه امام مهر کیسه را شکست و مقداری نان در ظرف آب ریخت و چون خواست بنوشد، فرمود:« به نام خدا، بار خدایا برای تو روزه گرفتیم و با روزی تو افطار کردیم. از ما بپذیر که تو شنوای دانا هستی.»
--
عدی بن حاتم می‌گوید:
مقابل حضرت علی علیه السلام مشک آب کهنه کوچکی دیدم و چند قطعه نان جو و مقداری نمک. به امام گفتم: « ای امیرالمومنین، به نظر من صلاح نیست شما روزها با دشمن جهاد کنید و شب‌ها به عبادت بپردازید؛ ولی چنین غذایی بخورید.»
امام فرمود:« خودت را به
قناعت عادت بده و مرض نفست را با قناعت درمان کن که اگر این کار را نکنی، بیشتر از نیاز و ضرورت، از تو درخواست می‌کند.»
در روایت دیگری، امام صادق علیه السلام فرموده است:« غذای امام علی علیه السلام بیشترین مشابهت را به غذای
رسول خدا صلی الله علیه وآله داشت؛ خودش نان و سرکه و زیتون می‌خورد، ولی به سایرین نان و گوشت می‌داد.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 40، حدیث 12 ------ محاسن
- بحارالانوار، ج 40 ، ص 325، حدیث 7 ------ مناقب
- بحارالانوار، ج 41، ص 137،136،130،147، حدیث 51
مراجعه شود به:
