خسرو شاه غزنوی
«559 -552 ق / 1164- 1157 م»
این امیر پس از وفات پدرش
بهرامشاه بر تخت امارت غزنین نشست،
اما غوریان در آن زمان، بخش وسیعی از سرزمینهای
غزنویان را از جمله؛
بُست،
زمین داور و
تکین آباد
را به چنگ آورده بودند. به همین دلیل پادشاهی غزنویان، در زمان
خسرو شاه، فرّ و شکوه چندانی نداشت. از سوی دیگر چون زمان دولت
سنجر سلجوقی که پشتیبان
غزنویان بود، سپری شده بود، غزنویان دیگر نمیتوانستند در برابر یورشهای پی در پی ترکان غز، که بر خراسان چیره بودند، پایداری کنند.
تیرههایی از غُز، پس از چیرگی بر
خراسان، غزنین را نیز معرض تهاجمات خویش ساخته که در این بین خسرو شاه ناگزیر به هندوستان گریخت.
غزان به مدت دوازده سال در غزنه مستقر شدند تا آن که
سلطان غیاث الدین محمد سام غوری، با گروهی از خویشانش، به تیرههای غُز مستقر در غزنه حمله و آن شهر را تسخیر کرد و در پی آن فرمانروایی غزنه را به
سلطان معزالدین محمد سام داد.
مدت پادشاهی خسرو شاه در غزنین تنها هفت سال بود که با از بین رفتن او، سلسله غزنوی نیز فرو پاشید.
