امام حسین علیه السلام در زمان حکومت
ابوبکر کودک هشت ساله ای بود اما از رشد جسمی و اجتماعی زیادی برخوردار بود؛ به گونه ای که در تاریخ چنین آمده است:
روزی ابوبکر با عدهای برای حل مشکلی به خانه
امیرالمؤمنین علی علیه السلام آمدند و حسین را در خانه دیدند که مشغول وارسیکردن شمشیری است تا آن را بخرد.
آنان از حسین علیه السلام تقاضا کردند از پدرش برای آنها اجازه ورود بگیرد و او نیز چنین کرد.
در یکی از جنگها امام حسین علیه السلام مردی را به مبارزه فرا خواند.
امیرالمؤمنین که همواره در حال تعلیم و تربیت فرزندانش بود، هنگامی که از این جریان آگاه شد، فرمود:« اگر بار دیگر کسی را به جنگ فرا بخوانی تو را توبیخ خواهم کرد. و اگر کسی تو را به مبارزه فرا خواند و تو قبول نکنی، باز توبیخ خواهی شد. مگر نمیدانی که هم دعوت به مبارزه و هم رد مبارزهطلبی، ستم است.»
توضیح: چنانچه مرحوم
علامه مجلسی فرموده، این برخورد امام علی با امام حسین علیه السلام برای تعلیم دیگران است. دعوت به مبارزه بدون اذن امام علیه السلام
مکروه است ولی
حرام نیست.
منابع:
بحار الانوار، ج 29، ص 104.
