امام حسین علیه السلام روز یکشنبه، دو روز قبل از پایان
ماه رجب سال 60 هجری، به همراه فرزندان و برادرزادگان و برادرانش _ جز برادرش،
محمد بن حنفیه_ از مدینه خارج شد و در جاده اصلی، راه مکه را در پیش گرفت، در حالی که این آیه را می‌خواند:«
فخرج منها خائفاً یترقٌب قال ربٌ نجنٌی من القوم الظالمین »*
خاندان او گفتند:« بهتر نیست از بیراهه بروید تا تعقیب کنندگان شما، پیداتان نکنند، چنانچه
پسر زبیر رفت؟»
امام علیه السلام فرمود:« نه؛ به خدا من از راه راست بیرون نمی‌روم تا خداوند آنچه را که بخواهد، میان ما حکم کند.»
توضیح: این آیه درباره
حضرت موسی است هنگامی که از ترس فرعون از مصر خارج شد؛ و ترجمه‌ی آن این است: هراسان و چشم‌به‌راه از شهر بیرون رفت و گفت:« پروردگارا! از دست ستمگران نجاتم ده.» (سوره قصص، آیه 21) »
منابع:
- ارشاد مفید، ج 2، ص 33 و بحار الانوار، ج 44، ص 332.
مراجعه شود به:
