هنگامی که فاطمه سلام الله علیها از دنیا رفت حسن و حسین علیهما السلام وارد خانه شدند و به
اسماء بنت عمیس گفتند:« مادر ما در این وقت روز نمی خوابید!»
اسماء گفت:« ای فرزندان رسول خدا، مادر شما خواب نیست، بلکه از دنیا رفته است.»
حسن علیه السلام خود را بر روی مادر انداخت؛ او را می بوسید و می گفت:« ای مادر با من سخن بگو قبل از اینکه روح از بدنم جدا شود.»
حسین علیه السلام نیز نزد مادر آمد و پاهای او را بوسید و گفت:« ای مادر، من فرزند تو حسینم، قبل از این که قلبم شکافته شود و از دنیا بروم با من حرف بزن.»
اسماء به آنها گفت:« ای فرزندان رسول خدا، به سوی پدرتان علی بروید و او را از شهادت مادرتان با خبر سازید.»
حسن و حسین علیهمالسلام وقتی به نزدیک مسجد رسیدند صدای گریه شان بلند شد.
علی علیه السلام با شنیدن خبر، به صورت خود زد و فرمود:« به چه کسی تسلیت و تعزیت بگویم، ای دختر محمد؟ هرگاه مصیبتی بر من وارد می‌شد، به تو تسلیت می‌گفتم؛ بعد از تو به چه کسی تسلیت بگویم؟!»
منابع: بحار الانوار، ج 43، ص 186.
مراجعه شود به:
در شهادت مادر
