امام باقر علیه السلام فرمود:
رسول خدا صلی الله علیه و آله،
علی علیه السلام را برای قضاوت و حل مشکلات مردم به
یمن فرستاد.
روزی در یمن، اسبی از خانه‌ی صاحبش گریخت و در حال فرار، با سم‌اش به مردی زد و او را کشت. بستگان مقتول صاحب اسب را گرفتند و به حضور علی علیه السلام بردند. صاحب اسب گفت اسبش از خانه گریخته است. علی علیه السلام نیز حکم کرد که صاحب اسب ضامن خون مقتول نیست.
بستگان مقتول از یمن نزد رسول خدا آمدند و چنین گفتند:« ای رسول خدا، علی در حق ما ستم روا داشته و خون یکی از بستگان ما را هَدَر کرده است.»
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:« علی در حق کسی ستم روا نمی‌کند. او برای ظلم و ستم آفریده نشده است. ولایت بعد از من از آن علی است؛ حکم، حکم اوست و گفتار، گفتار او؛ فقط کافرانند که ولایت و گفتار و حکم او را رد می‌کنند و مؤمنانند که به ولایت و گفتار و حکم او راضی‌اند.»
مردمی که از یمن آمده بودند، وقتی گفتار رسول خدا صلی الله علیه و آله را درباره علی شنیدند گفتند:« یا رسول الله، ما به حکم و گفتار علی راضی هستیم.»
رسول خدا صلی الله علیه و آله به آنها فرمود:« همین سخن شما توبه‌ی شما از آنچه پیش از این گفتید، است.»
مراجعه شود به:
منابع:
- بحارالانوار، ج 40، ص 316، حدیث 92 ------ فروغ کافی
