حمایت امام حسن علیه السلام از پناهندگان سیاسی

گرچه معاویه پس از صلح با امام حسن علیه السلام به تدریج درصدد اعمال خشونت نسبت به شیعیان برآمد و جنایات فراوانی مرتکب شد، اما خود وجود امام حسن از برخی تندروی‌های او جلوگیری می‌کرد. یکی از این نمونه‌ها را بخوانید:

سعید بن ابی سرح کوفی که از شیعیان بود، مورد غضب زیادبن ابیه، فرماندار کوفه، قرارگرفت. زیاد او را احضار نمود. او از کوفه به مدینه فرار کرد و به حضرت مجتبی علیه السلام پناه برد. زیاد زن و بچه سعید را زندان کرد و خانه‌اش را با خاک یکسان نمود.

امام مجتبی علیه السلام نامه‌ای به زیاد نوشت که چرا خانه‌ی یکی از مسلمانان را بی‌جهت خراب کردی و خانواده‌اش را زندانی نمودی. من او را پناه داده‌ام؛ تو نیز باید خانه‌اش را بسازی و خانواده‌اش را آزاد کنی.
زیاد پاسخ تندی برای امام نوشت و تاکید کرد که در صورت پیداکردن سعید، او را خواهد کشت.

امام علیه السلام نامه‌ی زیاد را همراه با نامه دیگری به سوی معاویه فرستاد. معاویه بلافاصله نامه تندی به زیاد نوشت و دستور داد خانه سعید را بسازد، اموالش را برگرداند، زن و بچه‌اش را آزاد کند و دیگر متعرض او نشود. در پایان نیز به شدت او را برای این کارش توبیخ کرد.