شکی نیست که در صورت اقدام
امام مجتبی علیه السلام به یک جنگ خونین، تمامی
اهل بیت علیهم اسلام و
شیعیان خالص او در اولین صف نبرد در رکابش شرکت می‌کردند و در اولین حمله‌ی لشگر
معاویه کشته می شدند. در این صورت پس از گذشت مدتی از شهادت آنان هیچ اسم و رسمی از اسلام راستین که همان تشیع علوی است باقی نمی ماند.
امام حسن علیه السلام در خطبه‌ای در این باره چنین فرمود:« من به دلیل حفظ و نگهداری شیعیان‌مان با معاویه صلح کردم و این گونه صلاح دیدم که درگیری‌های نظامی را تا مدتی به تاخیر بیندازم؛ چرا که پروردگار متعال را هر زمان اراده ای است.»
مراجعه شود به:
هدف امام حسن علیه السلام از صلح با معاویه
